این زنان بر ایجاد مراکز صحی تأکید کرده و از ریاست صحت عامه طالبان در این ولایت می‌خواهند تا به منظور نجات جان زنان و دختران مناطق دور‌افتاده‌ این ولایت، در زمینه ایجاد مرکز‌های صحی اقدام جدی نمایند.

عذرا، 67 ساله، خانمی کهن سالیست که در ولسوالی فارسی ولایت هرات، در گوشه‌ای از خیمه نشسته و می‌گوید که به‌دلیل نبود مرکز صحی و قابله، اکثر خانم‌های باردار زایمان های وحشتناک و غیر نورمال را تجربه می کنند.

وی در صحبت با تلویزیون زن می گوید: "زن های که حامله است قبل از ولادت ترس دارند که شاید بمیرد، چون در این جا ما داکتر نداریم، کیلنیک هم نیست، عروس من شش ماه پیش وقتی ولادت داشت، مرد، چون بی پول بودیم به شهر نتوانستیم او را ببریم، در خانه ولادت کرد و آخر هم خودش و هم کودک اش مرد"

نازنین، 19 ساله که یک‌سال از عروسی‌اش می‌گذرد از طالبان می‌خواهد تا با ایجاد مرکز صحی در منطقه‌ی شان، جان وی و طفلی که در شکم اش دارد را نجاد دهد. "هر روز وقتی از خواب بیدار می شوم شکر خدا را به‌جا می‌کنم که در شب ولادت نکردم، خیلی می ترسم که اگر شب طفل من به دنیا بیایید یا من بمیرم یا طفل من، چون ما موتر نداریم که به شفاخانه شهر هرات برویم، در این قریه شما هم می بینید که نه داکتر است و نه دوا، من از حکومت می خواهم که به ما یک کیلنیک بسازد."

در همین حال، کبرا یک‌تن از باشندگان ولسوالی چشت ولایت هرات که در بستر مریضی در گوشه‌ای از خانه‌اش افتاده است، با شکایت از دور بودن مرکز صحی ولسوالی، می‌گوید که از یک‌سو مشکلات اقتصادی توان مراجعه به شفاخانه های خصوصی را از وی گرفته است و از سوی دیگر به مرکز صحی رایگان دسترسی ندارد. "از دو هفته می شود که تمام بدن من درد می کند، اول سرم درد می کرد، فعلاً همه بدنم درد می کند، پول نداشتم که به داکتر بروم چون پول داکتر و دوا زیاد میشود، در قریه هم کیلینک نیست که به من دوای مفت بدهد."

زنان مناطق دور‌افتاده ولایت هرات در حالی از دسترسی نداشتن به خدمات صحی و نبود قابله در مناطق‌شان شکایت دارند که طالبان در ماه قوس سال جاری رفتن دختران به انستیتوت‌های طبی را ممنوع اعلام کردند که این محدودیت طالبان واکنش های تند نهاد های ملی و بین‌المللی را در پی داشت.