این قطعنامه که روز پنج‌شنبه (16 حوت) منتشر شد، تأکید دارد که هشتم مارچ نه‌تنها فرصتی برای گرامیداشت دستاوردهای زنان است، بلکه یادآور مبارزاتی است که همچنان ادامه دارد. این جنبش تصریح کرده است: "در حالی که زنان در بسیاری از نقاط جهان برای برابری تلاش می‌کنند، زنان افغانستان با شدیدترین اشکال تبعیض، سرکوب و سلب حقوق انسانی مواجه‌اند."

جنبش "زنان به سوی آزادی" با اشاره به سیاست‌های سرکوبگرانه طالبان، گفته است که از زمان تسلط این گروه بر افغانستان، زنان به‌طور سیستماتیک از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم شده‌اند. در این قطعنامه آمده است: "طالبان با ممنوعیت تحصیل و اشتغال زنان، محدودیت‌های شدید بر آزادی‌های فردی و اجتماعی، و سرکوب بی‌رحمانه هرگونه اعتراض، یک نظام آپارتاید جنسیتی را بر جامعه تحمیل کرده‌اند. این سیاست‌ها، نه‌تنها نقض آشکار حقوق بشر، بلکه جنایتی سازمان‌یافته علیه زنان افغانستان است."

این جنبش از سازمان‌های بین‌المللی، دولت‌ها، سازمان ملل و نهادهای مدافع حقوق بشر خواسته است که سکوت در برابر این "ظلم آشکار" را بشکنند و اقدامات عملی برای حمایت از زنان افغانستان روی دست گیرند.

در این قطعنامه، جنبش "زنان به سوی آزادی" خواستار به رسمیت شناختن آپارتاید جنسیتی در افغانستان و برخورد قاطع با طالبان به‌عنوان یک "رژیم سرکوبگر" شده است.

این جنبش بر لزوم اعمال فشارهای حقوقی و سیاسی بر طالبان برای لغو فوری محدودیت‌های تحصیلی، شغلی و اجتماعی زنان تأکید کرده و خواستار ایجاد فرصت‌های آموزشی، کاری و پناهندگی برای زنان و دختران افغانستان شده است که از سرکوب و تبعیض رنج می‌برند. همچنین، تأمین امنیت زنان معترض و فعالان حقوق زن که چه در داخل افغانستان و چه در خارج، تحت تهدید طالبان قرار دارند، از دیگر مطالبات این جنبش است.

در این قطعنامه تصریح شده است که هرگونه تعامل بین‌المللی با طالبان باید مشروط به تضمین حقوق برابر برای زنان و پایان دادن به سیاست‌های سرکوبگرانه باشد.

جنبش "زنان به سوی آزادی" در پایان تأکید کرده است که مبارزه برای حقوق زنان، بخشی از مبارزه‌ی جهانی برای کرامت انسانی، عدالت و پیشرفت است. این جنبش تأکید کرده است که "ما زنان افغانستان، هیچ‌گاه در برابر استبداد تسلیم نخواهیم شد. روزی فرا خواهد رسید که زنان این سرزمین، همچون دیگر زنان جهان، در سایه آزادی و برابری، زندگی، تحصیل و کار کنند."