حلقه‌ی خفقان بر گلوی هنر؛ روایت زنان هنرمند زیر سایه‌ی سرکوب طالبان
- Ariahn Raya
- Oct 20
- 2 min read
در کوچه‌های خاموش کابل، جایی که زمانی صدای اجرای زنان جلو کمره می‌پیچید، اکنون سکوتی سنگین فضا را پر کرده است.
زنان هنرمند افغانستان، که با وجود سال‌ها فشار اجتماعی و فرهنگی راه خود را به دنیای هنر باز کرده بودند، امروز دوباره به حاشیه رانده شده‌اند.
طالبان با محدودیت‌های زن‌ستیزانه خود، گویی زمان را دوباره به عقب برگردانده‌اند.
کبرا هاشمی، یکی از این زنان هنرمند است؛ زنی که با نقش‌آفرینی در فیلم‌ها و سریال‌ها چرخ زندگی خانواده‌اش را می‌چرخاند، اما حالا تنها به چهاردیواری خانه‌اش خیره می‌ماند.
کبرا در گفت‌وگو با زن‌نیوز می‌گوید:
«طالبان نه‌تنها اجازه فعالیت هنری به من نمی‌دهند، بلکه مرا مجبور به خانه‌نشینی کرده‌اند. این هنر، تنها راه معیشت من بود و اکنون از من گرفته شده است.»
اما کبرا تنها نیست. شازیه فرهمند، بازیگر دیگر، از روزهایی می‌گوید که پیش از این نیز از سوی اداره امر به معروف و نهی از منکر طالبان تهدید شده بود.
«آن‌ها به من گفتند که دیگر نباید چهره‌ام در فیلم‌ها دیده شود. اکنون حتی حضورم در برنامه‌های تلویزیونی هم ممنوع شده است. می‌خواهند صدای ما را خاموش کنند، انگار که ما اصلاً وجود نداریم.»
در همین حال، خدیجه نعیمی، زنی که هم مادر است و هم نان‌آور، با صدایی بغض‌آلود وضعیت دشوار زندگی‌اش را به زن‌نیوز روایت می‌کند:
«شوهر ندارم، کسی را ندارم که نان به خانه بیاورد. از راه هنر می‌توانستم برای چهار دخترم غذا تهیه کنم. اما حالا… شب‌ها گرسنه می‌خوابیم.»
این داستان‌ها فقط چند روایت از صدها زنی است که صدای‌شان در میان دیوارهای بلند سیاست و افراط‌گرایی گم شده است؛ زنانی که هنر برایشان نه فقط یک شوق، بلکه راهی برای بقا بود.
امروز اما پرده‌ی صحنه پایین افتاده و نور کمره ها نه به اختیار، بلکه از روی اجبار خاموش شده است.
زنان هنرمند افغانستان بار دیگر در میانه‌ی تاریکی ایستاده‌اند؛ با امیدی که هنوز در دل‌هایشان زنده است.
امید به روزی که صدای‌شان دوباره شنیده شود و تصویری از زن افغان، قوی، هنرمند و ایستاده، روی پرده‌های سینما بدرخشد.
