روز جهانی معلم، اما روز ماتم و تاریکی برای معلمان زن در افغانستان زیر پرچم طالبان
- Ariahn Raya
- Oct 5
- 2 min read
در حالی‌که جهان در پنجم اکتبر با گرامی‌داشت از روز جهانی معلم، نقش کلیدی آموزگاران را در ساختن آینده‌ی نسل‌ها ارج می‌نهد، در افغانستان، این روز به روایتی غم‌انگیز و دردناک تبدیل شده است.
کشوری که با گذشت چهار سال از حاکمیت طالبان، دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها به‌ویژه به‌روی دختران همچنان بسته مانده و هزاران معلم به‌خصوص زنان شغل، امنیت و امید خود را از دست داده‌اند.
عزیزه فاتح، یکی از آموزگاران زن در ولایت نیمروز، با تلخی به زن‌نیوز می‌گوید:
«طالبان زندگی را برای ما به جهنم تبدیل کرده‌اند. کجاست روز معلم؟ ما باید روز تاریکی و بدبختی خود را تجلیل کنیم، نه روز معلم.»
او از جمله صدها زنی‌ست که سال‌ها برای آموزش کودکان تلاش کرده‌اند، اما اکنون با بسته شدن مکاتب، نه تنها وظیفه خود را از دست داده، بلکه با چالش‌های سنگین اقتصادی نیز دست و پنجه نرم می‌کند.
در شمال کشور نیز وضعیت به همین تلخی است. فریده حبیبی، استاد دانشگاه در ولایت بلخ، از روزهایی یاد می‌کند که با افتخار به تربیت دانشجویان همانند فرزندان خود می‌پرداخت. اما امروز، دیگر نه صنف هست و نه روزی برای گرامی‌داشت.
«چند سالی خوش بودیم که استاد هستیم و دانشجو تربیه می‌کنیم. همه‌شان مثل اولاد من بودند. اما حالا، روز معلم برای ما در افغانستان، روز ماتم است.»
فعالان مدنی نیز نسبت به وضعیت جاری هشدار می‌دهند. فوزیه وحدت، یکی از مدافعان آموزش، با تاکید بر بازگشایی دروازه‌های مکاتب و پوهنتون‌ها به‌روی دختران می‌گوید:
«طالبان باید به پیشرفت کشور فکر کنند. بدون آموزش، آینده‌ای برای افغانستان متصور نیست.»
با وجود تجلیل جهانی از روز معلم، معلمان زن در افغانستان نه تنها از حق آموزش محروم شده‌اند، بلکه حتا فرصت ساده‌ای برای قدردانی از زحمات‌شان نیز از آن‌ها گرفته شده است. آنچه باقی مانده، خاطرات صنفی‌ست که دیگر وجود ندارد، و امیدی‌ست که زیر خاک سنگین محدودیت‌ها نفس می‌کشد.
