گزارش گاردین: دختران افغان در خفا ورزش می‌کنند و رویای میدان‌های جهانی را دارند
- Zan News
- Sep 10
- 3 min read
چهار سال پس از تسلط طالبان، زنان و دختران افغان نه‌تنها از آموزش و کار محروم‌اند، بلکه ورزش نیز برای آنان ممنوع شده است. شماری از ورزشکاران زن از کشور خارج شدند و در تبعید به ورزش ادامه می‌دهند، اما در داخل افغانستان هنوز دخترانی هستند که تنها در خفا و با ترس از طالبان تمرین می‌کنند و رویای بازی در میدان‌های بین‌المللی را در دل زنده نگه داشته‌اند.
روزنامه گاردین در گزارشی روز چهارشنبه (19 سنبله) روایت «فوزیه»، دختر شانزده‌ساله افغان (نام مستعار) را بازتاب داده است. او می‌گوید خانه‌اش برایش هم زادگاه است و هم زندان. فوزیه تنها خوشحالی خود را تمرین کریکت با خواهرانش می‌داند؛ آن‌ها در باغچه کوچک خانه بازی می‌کنند و وقتی طالبان در خیابان‌اند، به زیرزمین می‌روند تا صدایشان شنیده نشود.
او به گاردین گفته است: «تنها خوشبختی من همین است. تنها امیدم این است که روزی در میدان بین‌المللی کریکت بازی کنم؛ مهم نیست در یک لیگ باشم یا در تیم ملی افغانستان. همین که بتوانم در میدان بین‌المللی بازی کنم، بزرگ‌ترین خوشحالی زندگی من است. اما فعلاً هیچ فرصتی برای من وجود ندارد.»
فوزیه خاطرات خود از مکتب را چنین توصیف می‌کند: «آن موقع خیلی لذت‌بخش بود. ما دو تیم داشتیم، تقریباً 74 نفر. آن زمان می‌توانستیم هر ضربه‌ای که می‌خواستیم بزنیم و خیلی لذت می‌بردیم. اما حالا حتی نمی‌توانیم با صدای بلند بازی کنیم چون ممکن است طالبان ما را بشنوند. همیشه دعا می‌کنم هیچ‌کس هرگز مجبور نباشد زندگی‌ای مثل زندگی من را تجربه کند.»
از زمان بازگشت طالبان، تمامی حقوق زنان از میان رفته است؛ ورزش و آموزش دختران ممنوع، دانشگاه‌ها بسته، کار و هنر محدود و حتی دسترسی زنان به خدمات صحی مختل شده است. گزارش سازمان ملل نشان می‌دهد که این محدودیت‌ها می‌تواند مرگ‌ومیر مادران را تا سال 2026 بیش از پنجاه درصد افزایش دهد.
گاردین در ادامه به تیم نوپای کریکت زنان افغانستان اشاره کرده که با تلاش فعالان استرالیایی از کشور خارج شدند و اکنون در تبعید در مسابقات دوستانه شرکت می‌کنند. این گزارش همچنین عملکرد شورای بین‌المللی کریکت (ICC) را به نقد گرفته است.
با وجود آنکه داشتن تیم زنان از معیارهای اصلی عضویت در اساس‌نامه ICC است، این شورا همچنان به حمایت مالی کامل از هیأت کریکت افغانستان ادامه می‌دهد. در ماه اپریل، ICC از ایجاد یک «نیروی ویژه»، صندوق پشتیبانی و برنامه آموزشی برای بازیکنان زن افغان در تبعید خبر داد، اما به گفته ورزشکاران، این اقدامات تاکنون محسوس نبوده است.
دکتر کاترین اُردوی، از حامیان اصلی تیم ملی زنان افغانستان در تبعید و هم‌بنیان‌گذار خیریه Pitch Our Future، در گفت‌وگو با گاردین گفته است: «این حداقل چیزی است که می‌توانستند انجام دهند. زمان زیادی تلف شد و تا امروز اقدام چندانی نشده است.» او با مقایسه عملکرد ICC با فیفا افزوده است: «فیفا 17 کارمند برای حمایت از تیم فوتبال زنان افغانستان اختصاص داد و سه اردو برگزار کرد. کافی نیست، اما حداقل یک آغاز است.»
به نوشته گاردین، زنان ورزشکار افغان چه در داخل و چه در تبعید می‌خواهند جهان بداند که وجود دارند و صدایشان شنیده شود. آنان خواستار شناسایی رسمی، فرصت تمرین، اردوهای انتخابی و حضور در مسابقات بین‌المللی‌اند.
گفتنی است تیم زنان کریکت افغانستان در تبعید قرار است به هند سفر کند و بخشی از جام جهانی زنان را تماشا کرده و چند دیدار دوستانه برگزار کند؛ نشانه‌ای کوچک اما مهم در کارنامه‌ای که جامعه جهانی تاکنون نسبت به حمایت از زنان ورزشکار افغان عمل کرده است.
