زنان افغانستان زیر شکنجه، شلاق و تحقیر طالبان
- Shabir Sediq Akbar
- May 7
- 3 min read
در سایهی حکومت طالبان، زنان افغانستان نه تنها از حق آموزش، کار و آزادی محروم شدهاند، بلکه بهطور فزاینده با شکنجه، تحقیر و مجازاتهای قرونوسطایی مواجهاند. صفیه و عایشه، دو زن از ولایتهای سرپل و تخار، روایتهایی تکاندهنده از بازداشت، شکنجه و شلاق خوردنشان به دست طالبان دارند؛ تنها به جرم نداشتن «محرم» یا نپوشیدن برقع.
شکنجه برای رفتن به بازار بدون محرم
صفیه (نام مستعار)، زن 29 سالهای از سرپل، مادر دو کودک است. او میگوید در عقرب سال گذشته، تنها به این دلیل که برای خرید مواد خوراکی با پسرخالهاش به بازار رفته بود، از سوی نیروهای امر به معروف طالبان دستگیر شد.
«وقتی ما را گرفتند، از پسرخالهام پرسیدند این دختر کیست؟ گفت دخترخالهام است، شوهرش در ایران است و من آمدهام کمکش کنم. اما آنها گفتند ما رابطهی نامشروع داریم. ما را جلو مردم لتوکوب کردند و به زور سوار موترشان کردند.»
صفیه روایت میکند که پس از انتقال به تحقیقخانه، دیگر پسرخالهاش را ندید. او را به اتاقی تاریک بردند و سه طالب، بازجویی را آغاز کردند.
«میپرسیدند با او چه رابطهای داری؟ میگفتم پسرخالهام است، مثل برادرم. اما آنها تهدید میکردند که اگر اعتراف نکنم، شکنجه میشوم.»
طالبان او را با شوک برقی شکنجه کردند تا وادارش کنند به داشتن رابطه با پسرخالهاش اعتراف کند.
«با شوک برقی به بدنم میزدند. از ترس و درد، مجبور شدم اعتراف دروغ بکنم.»
چند روز بعد، صفیه و پسرخالهاش در دادگاه طالبان محاکمه و هر دو به 39 ضربه شلاق محکوم شدند.
«درد شلاق فقط روی بدنم نبود، روحم را زخمی کرد. از آن روز، دیگر آن زن و مادری نیستم که بتواند از فرزندانش مراقبت کند. شبها فقط صدای درههایی را میشنوم که بر کمرم فرود میآمدند.»
بر روی دستان صفیه هنوز زخمهایی دیده میشود که بهگفتهی خودش، اثر شکنجهی برقیاند؛ روشی که در گزارشهای عفو بینالملل نیز بهعنوان یکی از ابزارهای شکنجهی طالبان مستند شده است.
مجازات بهخاطر نپوشیدن برقع
عایشه (نام مستعار)، دختر 21 سالهای از تخار، روایت مشابهی دارد. او میگوید تنها بهدلیل نداشتن برقع، در حالیکه حجاب داشت، توسط طالبان بازداشت شد.
«گفتند چرا چادری نداری؟ وقتی گفتم حجاب دارم، اما پوشیدن چادری در اسلام واجب نیست، یکی از آنها با سیلی به صورتم زد.»
او را به بازداشتگاه بردند؛ جاییکه بیست زن دیگر در یک اتاق نگهداری میشدند و به آنها غذا داده نمیشد. پس از چند روز، دوسیهی او به محکمه طالبان فرستاده شد.
«هیچ وکیل نداشتم. قاضی من را به اتهام بدحجابی به 25 ضربه شلاق محکوم کرد.»
عایشه با صدای بغضآلود ادامه میدهد:
«مرا در ملأ عام، جلوی چشم مردم شلاق زدند. یک هفته دیگر در زندان نگهام داشتند تا زخمهایم بهبود یابد.»
او میگوید پس از آزادی، دچار بحران روحی شد و دوستان نزدیکش نیز از او فاصله گرفتند.
«گفتند فاحشهام… چون به آنها اطلاعات دروغ داده بودند. هیچکس نمیفهمد که شلاق خوردن جلوی مردم چه حسی دارد؛ تو را بپوشانند و دره بزنند…»
روایتهای صفیه و عایشه، تنها دو نمونه از صدها مورد مشابهاند. از زمان بازگشت طالبان به قدرت در سال 2021، خشونت، تحقیر و مجازاتهای بدنی علیه زنان به سیاستی نهادینهشده تبدیل شده است.
بر اساس گزارش رسانهها و اسناد رسمی ستره محکمهی طالبان، تنها در دو سال گذشته بیش از 1050 نفر، از جمله دستکم 200 زن در ملأ عام شلاق خوردهاند. گفته میشود آمار واقعی بهمراتب بیشتر از این ارقام است.
زنان بسیاری به اتهامهایی چون نبود محرم، بدحجابی، یا صحبت با مردان نامحرم دستگیر و مجازات میشوند.
سازمانهای بینالمللی حقوق بشر بارها نسبت به این خشونتها هشدار دادهاند. دیدهبان حقوق بشر و عفو بینالملل، مجازاتهای بدنی، شکنجه، و دادگاههای صحرایی طالبان را نقض آشکار قوانین بینالمللی و حقوق انسانی دانستهاند.
اما طالبان همچنان این اقدامات را با ادعای «اجرای شریعت» توجیه میکنند و از پاسخگویی به نهادهای بینالمللی سر باز میزنند.
نامها برای حفظ امنیت مصاحبهشوندگان تغییر یافتهاند.
این گزارش براساس مصاحبههای مستقیم با قربانیان تهیه شده است.
