شور اجباری؛ بیرق طالبان در دستان ترس و فقر
- Ariahn Raya
- Aug 17
- 2 min read
درحالی‌که طالبان با برگزاری مراسم‌های رنگارنگ و نمایش‌های بیرق‌گردانی، پانزدهم اگست – سالروز بازگشت‌شان به قدرت – را به‌عنوان «روز استقلال» تجلیل می‌کنند، کودکان کار، شاگردان مکتب‌ها و کارمندان ادارات طالبان روایت‌های تکان‌دهنده‌ای از شهرهای غرب کشور دارند.
کودکان کار، کارمندان دولت، شاگردان مکتب و حتی دست‌فروشان، به اجبار یا با دستمزد ناچیز به صف‌های تبلیغاتی طالبان کشیده شده‌اند.
در جشن تاریک و سیاه طالبان کودکان کار به پیاده‌نظام تبلیغات طالبان، تبدیل شده است و این گروه آنان را به گونه اجباری و یا هم پرداخت چند افغانی وادار به انتقال بیرق های که نماد زن‌ستیزی و ظلمت است، کرده اند.
حبیب، کودک 9 ساله‌ای که در بازار غور ساجک‌فروشی می‌کند، در گفت‌وگو با زن‌نیوز گفت: «طالب برایم گفت این بیرق را تا شام بچرخان، برایت 100 افغانی می‌دهم. اگر نگیری، مشکل می‌سازی.»
او تنها نیست، بلکه صد ها کودک دیگر در ولایت های غرب کشور یک روز پیش از مراسم طالبان، به خدمت گرفته شده‌اند تا در صفوف نمایش شرکت کنند. بسیاری از آن‌ها در بدل 50 تا 100 افغانی مجبور به حمل بیرق شده‌اند.
لطیف، کودک 12 ساله‌ی دیگری که در فراه بوت‌پاکی می‌کند، گفت: «گفتم که کار دارم، گفتند روز مهم است، اگر نیایی فردا جای کارت را کسی دیگر می‌گیرد، به من گفت تو باید به نظامت خدمت کنی، من را با سیلی زد و گفت اگر بیرق به دست ات تا شام نبود، با تفنگ می کشم ات، شام برایم طالب 50 افغانی داد.»
تصاویر و ویدیوهای رسیده به زن‌نیوز نیز صف‌های منظم بیرق‌داران کم‌سن‌وسال را نشان می‌دهد که زیر آفتاب سوزان، بی‌غذا و بدون استراحت، فقط برای زیباسازی ویترین تبلیغاتی طالبان ایستاده‌اند.
شماری زیادی از انتقال‌دهندگان بیرق‌های طالبان، شاگردان مکتب و کارمندان ادارات دولتی‌اند که زیر تهدید طالبان ناچار به سکوت شده‌اند.
وحید، شاگرد صنف هشتم مکتب، می‌گوید با آن‌که از طالبان متنفر است، اما نیروهای این گروه به تاریخ 14 اگست به صنف درسی‌شان رفته‌اند و به آنان هشدار داده‌اند که باید در جشن خودخوانده‌شان اشتراک کنند.
او می‌گوید: «برای ما طالب‌ها گفتند باید همه‌ی شما روز 24 اسد بیرق دست خود بگیرید و در بازار بچرخید، هر کس اشتراک نکند گلایه نداشته باشد.»
فشارها تنها متوجه کودکان کار و شاگردان مکتب نیست، بلکه کارمندان دولت نیز از تهدید و اجبار برای مشارکت پرده برداشته‌اند.
سهراب، یکی از کارمندان اداره احصائیه و ثبت احوال نفوس در ولایت نیمروز گفت: «به ما گفته شد که حتماً بیایید، لباس منظم با لنگی بپوشید، در دست‌تان بیرق باشد، شعار بدهید. اگر نیایید، نام‌تان یادداشت می‌شود.»
او ادامه می‌دهد: «این مراسم مردمی نیست، ساختگی است. ما از ترس معاش و امنیت خود می‌آییم. اگر اجازه می‌دادند، شاید هیچ‌کس نیامده بود.»
همچنین کارمند دیگری از ریاست معارف، هرات که نخواست نامش فاش شود، به زن‌نیوز گفت: «مکتب‌ها بسته است، ولی ما را مجبور کردند همراه با بیرق‌ها از صبح تا ظهر در مراسم باشیم. حتی اجازه ندادند اعتراض کنیم.»
طالبان تلاش دارند تا پانزدهم اگست را به‌عنوان نماد «پیروزی» و «استقلال» جشن بگیرند، اما واقعیت زمینی چیز دیگری‌ست: سوءاستفاده از فقر، تهدید کارمندان دولتی، و استفاده ابزاری از کودکان برای پُر کردن قاب‌های رسانه‌ای.
طالبان 15 اگست را جشن گرفتند، اما آنچه در زیر این بیرق‌ها پنهان شده بود، چیزی جز فقر، اجبار و سلب کرامت انسانی نیست.
