هراس طالبان از هرآنچه زنده و آگاه است؛ بار دیگر نشر تصاویر زنده‌جان را در چندین ولایت ممنوع کردند
- Ariahn Raya
- 2 days ago
- 2 min read
در ادامۀ سیاست‌های سرکوب‌گرانهٔ طالبان علیه رسانه‌ها و آزادی‌های اساسی، این گروه بار دیگر نشر تصاویر موجودات زنده در رسانه‌های تصویری و صفحات اینترنتی را در چندین ولایت افغانستان ممنوع کرده‌اند.
منابع معتبر به زن‌نیوز تأیید کرده‌اند که اداره‌های امر به معروف طالبان در برخی ولایت‌ها، به‌گونه‌ای شفاهی و غیررسمی، به مالکان رسانه‌ها و خبرنگاران هشدار داده‌اند که از این پس نباید تصاویر موجودات زنده، به‌ویژه چهرهٔ انسان‌ها اعم از مجری، مهمان، و حتی شخصیت‌های فرهنگی و هنری در برنامه‌های تصویری‌شان به نشر برسد.
به گفتۀ این منابع، طالبان تأکید کرده‌اند که چهره‌ها باید یا به‌طور کامل حذف شوند یا با بلور ساختن، از دید بیننده پنهان گردند. این در حالی‌ست که در بسیاری از این ولایت‌ها، رسانه‌ها تنها ابزار باقی‌مانده برای اطلاع‌رسانی به مردم محلی هستند و این دستور عملاً نفس رسانه‌های تصویری را گرفته است.
یکی از مسئولان رسانه‌ای که به دلایل امنیتی نخواست نامش فاش شود، به زن‌نیوز گفت:
«طالبان به‌صورت تلفنی و حضوری به ما هشدار داده‌اند که اگر تصویر موجود زنده نشر شود، رسانه را می‌بندند. از ما خواسته‌اند حتی چهرهٔ مجری و مهمان را هم پنهان کنیم. این دیگر رسانه‌داری نیست، سانسور مطلق است.»
این تصمیم طالبان در ادامۀ سلسله‌محدودیت‌هایی صورت می‌گیرد که از زمان بازگشت دوبارۀ این گروه به قدرت در سال 1400، پیوسته بر فضای رسانه‌ای افغانستان سایه افکنده است. از ممنوعیت موسیقی و پوشش زنان گرفته تا بازداشت خبرنگاران، حالا نوبت به نابودی کامل تصویر رسیده است.
کارشناسان رسانه و فعالان حقوق بشر، این اقدام را بخشی از تلاش نظام‌مند طالبان برای محو آزادی بیان و خاموش ساختن هر صدای مستقل در کشور می‌دانند.
یک فعال رسانه‌ای در واکنش به این تصمیم طالبان گفت:
«وقتی نتوانی تصویر نشان بدهی، وقتی نتوانی واقعیت را ببینی، آنچه باقی می‌ماند فقط تاریکی و تحریف است. این اقدام طالبان نه تنها سانسور، بلکه انکار حقیقت و انسانیت است.»
با آن‌که طالبان مدعی‌اند این نوع سانسور ریشه در احکام شرعی دارد، بسیاری از علما و متخصصان دینی این تفسیر افراطی را رد کرده و آن را بیشتر ابزاری برای اعمال فشار سیاسی و خاموش‌سازی رسانه‌ها عنوان کرده‌اند.
در غیاب نهادهای مستقل حمایت از رسانه و نبود امکان اعتراض مدنی، رسانه‌های افغانستان یکی پس از دیگری یا مجبور به خودسانسوری شده‌اند یا فعالیت‌شان را به کلی متوقف کرده‌اند.
با چنین دستورهایی، آیندهٔ رسانه‌ها در افغانستان بیش از هر زمان دیگر تاریک و نگران‌کننده به نظر می‌رسد.
