نتایج جستجو

Photo: Abdel Kareem Hana / AP via NPR یونیسف هشدار داده‌ است که بیش از دو میلیون نفر در غزه، به‌ویژه کودکان، با کمبود شدید غذا روبه‌رو هستند و بحث‌ها درباره میزان گرسنه‌گی «به‌شدت زننده» است. کاترین راسل، مدیر اجرایی یونیسف، روز یک‌شنبه (24 اگست) در گفت‌وگو با شبکه سی‌بی‌اس گفت: «کودکان در غزه جان می‌بازند و زمان بحث و تاخیر گذشته است.» به گفته او، از آغاز جنگ غزه در اکتوبر 2023 تاکنون نزدیک به 18 هزار کودک جان باخته‌اند و شمار زیادی از کودکان با آسیب‌های روانی و کمبود شدید تغذیه روبه‌رو هستند. یونیسف تأکید کرده است که ارسال کمک‌های غذایی ادامه دارد و تلاش می‌شود اقلام حیاتی مانند شیر خشک و غذای کودک به دست نیازمندان برسد. این نهاد بار دیگر خواستار آتش‌بس فوری، آزادی گروگان‌ها و دسترسی کامل خبرنگاران و سازمان‌های امدادرسان به غزه شده است. فیلیپ لازارینی، کمیشنر کل آژانس امداد سازمان ملل برای پناه‌جویان فلسطینی (آنروا)، نیز هشدار داده که قحطی تازه‌ترین فاجعه مردم غزه است و این منطقه اکنون به «جهنمی تمام‌عیار» بدل شده است. او در پیامی نوشته است که شعار «دیگر هرگز» که با یادبود هولوکاست پیوند دارد، امروز بار دیگر تکرار می‌شود و جهان در برابر رنج فلسطینی‌ها خاموش مانده است. او افزوده است: «هر ساعت مهم است؛ دروازه‌ها را باز کنید و همین حالا آتش‌بس کنید.» این مقام سازمان ملل همچنین از اسرائیل خواسته است روایت‌های انکاری را کنار بگذارد، راه را برای ورود خبرنگاران بین‌المللی و سازمان‌های امدادرسان باز کند و اجازه انتقال فوری کمک‌های انسانی را بدهد. این هشدارها در حالی مطرح می‌شود که وزیر دفاع اسرائیل اعلام کرده است عملیات نظامی ادامه خواهد یافت و اگر حماس شروط اسرائیل را نپذیرد، مرکز شهر غزه تخریب خواهد شد.

Photo: EU in Afghanistan / UNICEF via X صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) اعلام کرده است که اتحادیه اروپا برای حمایت از کودکان افغان 10 میلیون یورو کمک مالی اختصاص داده است. یونیسف ‌گفته است که افزایش بازگشت مهاجران افغان از پاکستان و ایران فشار زیادی بر خدمات حمایتی وارد کرده و این کمک‌ها به برنامه «کودکان افغان در حال حرکت» اختصاص می‌یابد؛ برنامه‌ای که کودکان بازگشت‌کننده از کشورهای همسایه را تحت پوشش قرار می‌دهد. براساس اعلامیه یونیسف، این نهاد در سه سال آینده برای 180 هزار کودک و خانواده خدمات ارائه خواهد کرد که همچنین شامل مراقبت فوری از کودکان جداشده از خانواده است. یونیسف تأکید کرده است که این کمک‌ها در گذرگاه‌های مرزی اسلام‌قلعه، میلک، اسپین‌بولدک و تورخم با راه‌حل‌های بلندمدت مبتنی بر جامعه پیوند داده می‌شوند تا خانواده‌ها بتوانند زندگی خود را دوباره بسازند و خطر مهاجرت‌های ناایمن کاهش یابد. این نهاد افزود که تنها در سال گذشته به 14 هزار کودک جداشده از خانواده‌های‌شان در افغانستان کمک کرده است.

Photo: IOM Afghanistan / UN Migration سازمان بین‌المللی مهاجرت اعلام کرده است که در ده ماه گذشته از پنج‌هزار و 627 زن افغان که از پاکستان بازگشته‌اند، حمایت کرده است. این نهاد روز دوشنبه (3 سنبله) گفت که زنان بازگشت‌کننده در بخش‌های سلامت، مشاوره و بازسازی زندگی کمک دریافت کرده‌اند. این کمک‌ها با همکاری بخش زنان سازمان ملل فراهم شده است. این در حالی است که در ماه‌های اخیر ایران و پاکستان صدها هزار مهاجر افغان، از جمله زنان و دختران را به‌گونه اجباری به افغانستان بازگردانده‌اند؛ کشوری که در آن آموزش دختران ممنوع است و طالبان زنان را از حضور در بیشتر عرصه‌های اجتماعی و شغلی محروم کرده‌اند. کارشناسان سازمان ملل هشدار داده‌اند که بازگشت زنان و دختران به افغانستان، آنان را بیش از پیش در معرض خطر و محدودیت‌های سخت طالبان قرار می‌دهد.

Social Media در دو رویداد جداگانه ترافیکی در ولایت‌های بلخ و بدخشان، دست‌کم شش نفر به‌شمول یک زن و یک کودک جان باختند و نُه تن دیگر زخمی شدند. فرماندهی امنیه طالبان در بدخشان روز گذشته (2 سنبله) در خبرنامه‌ای گفته است که در ولسوالی کوهستان، سه تن به‌شمول یک زن، یک مرد و یک کودک جان باخته‌اند. در این رویداد پنج تن دیگر زخمی شده‌اند و دلیل حادثه خرابی جاده عنوان شده است. در رویدادی دیگر، در مسیر حیرتان–مزارشریف، سه تن جان باخته و چهار تن دیگر زخمی شده‌اند. جزئیات بیشتری از این رویداد منتشر نشده است. این حوادث در حالی رخ می‌دهد که دو روز پیش نیز در پی یک رویداد ترافیکی در ولایت بغلان، 24 تن زخمی شدند و هفته گذشته آتش‌سوزی یک موتر 580 در هرات به جان باختن 79 نفر انجامید.

Photo: Mahmud Hams / AFP via Getty, published by The New Arab در حمله هوایی اسرائیل به شفاخانه «ناصر» در جنوب غزه، دست‌کم 14 نفر به‌شمول چهار خبرنگار کشته شدند. الجزیره به نقل از دفتر رسانه‌ای غزه گزارش داده که «حسام المصری، محمد سلامه، مریم ابودقه و معاذ ابوطه» چهار خبرنگاری‌اند که روز دوشنبه (3 سنبله) در این حمله جان باختند. محمد سلامه به‌عنوان عکاس با الجزیره کار می‌کرد. رویترز نیز نوشته که حسام المصری به‌عنوان تصویربردار با این خبرگزاری همکاری داشت و در این حمله کشته شد. حاتم خالد، عکاس دیگر رویترز، نیز زخمی شده است. به گزارش الجزیره، مریم ابودقه خبرنگار آزاد بود و با رسانه‌هایی چون ایندیپندنت عربی و آسوشیتدپرس همکاری داشت. معاذ ابوطه هم با شبکه ان‌بی‌سی کار می‌کرد. با کشته‌شدن این چهار نفر، شمار خبرنگارانی که از آغاز جنگ غزه جان باخته‌اند، از 200 تن گذشت؛ آماری که این جنگ را به مرگبارترین جنگ معاصر برای خبرنگاران بدل کرده است. ارتش اسرائیل تاکنون در این باره واکنشی نشان نداده است. گفتنی است که یک هفته پیش نیز یک خبرنگار الجزیره در غزه هدف حمله ارتش اسرائیل قرار گرفته بود.

Photo: Reuters / via VOA News بخش زنان سازمان ملل متحد می‌گوید که جنگ عواقب ویرانگری بر زنان و دختران دارد، اما زنان در کشورهای مختلف توانسته‌اند جنبش‌های صلح را رهبری کنند و پس از درگیری‌ها نقش مهمی در بازسازی جوامع ایفا کنند. این سازمان روز یک‌شنبه (دوم سنبله) در صفحه ایکس خود نوشته است که برای رسیدن به صلح پایدار و برابری، زنان بیشتری باید در روندهای تصمیم‌گیری و مذاکرات حضور داشته باشند. در پیام این نهاد تأکید شده است: «جهان به صلح نیاز دارد و صلح به زنان.» این در حالی است که زنان در افغانستانِ زیر سلطه طالبان از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم ‌اند. در چهار سال گذشته، آنان از تمام عرصه‌های اجتماعی و سیاسی کنار گذاشته شده و صدای‌شان از ساختارهای تصمیم‌گیری حذف شده است.

Photo: Akhtar Soomro / Reuters صدها خانواده افغان پس از فشارهای دولت پاکستان و اخراج از خانه‌های کرایی توسط صاحب‌خانه‌ها، ناچار شده‌اند به پارک ارجنتینا اسلام‌آباد پناه بیاورند. این خانواده‌ها اکنون در شرایط دشوار و غیربهداشتی زندگی می‌کنند و با آینده‌ای نامعلوم روبه‌رو هستند. به گزارش رسانه‌های پاکستان، حدود 300 خانواده افغان در این پارک پس از تغییر سیاست‌های ایالات متحده و کشورهای غربی در قبال مهاجران و افزایش فشارهای دولت پاکستان، در بلاتکلیفی به‌سر می‌برند. در میان آنان زنان پولیس پیشین افغانستان نیز حضور دارند که می‌گویند پس از تهدید و خشونت طالبان مجبور به فرار از کشور شده‌اند. خبرگزاری رویترز نیز گزارش داده است که مهاجران افغان همزمان با بارش‌های شدید، زیر خیمه‌های پلاستیکی در پارک اسلام‌آباد روزگار می‌گذرانند. رویترز به نقل از سامیه، زن 26 ساله‌ای که سه هفته پیش زایمان کرده، نوشته است: «وقتی پسرم هفت روزه بود به اینجا آمدم. اکنون 22 روز است که در این پارک زندگی می‌کنیم. پسرم مریض بود اما دکتری برای درمان وجود نداشت.» ساهره بابر، زن باردار دیگر در این پارک، گفته است: «اگر فرزندم در این شرایط به دنیا بیاید، چه اتفاقی برای ما خواهد افتاد؟» او افزوده است که پولیس پاکستان به صاحب‌خانه‌شان دستور داده خانواده‌اش را تنها به دلیل افغان بودن بیرون کند. به گفته منابع، پولیس اسلام‌آباد بارها از این خانواده‌ها خواسته است که پارک را ترک کنند، در غیر آن با اخراج و بازداشت روبه‌رو خواهند شد. این پناه‌جویان می‌گویند زیر تهدید و بی‌خانمانی قرار دارند و بازگشت به افغانستان برای‌شان به‌معنای خطر مرگ است. در همین حال، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) وضعیت این خانواده‌ها را «مخاطره‌آمیز» توصیف کرده و خواستار ایجاد مکانیزم ثبت‌نام در پاکستان شده است. این نهاد تأکید کرده است که هیچ مهاجری نباید به کشوری بازگردانده شود که جان او در آن در خطر است. گفتنی است که بر اساس گزارش‌ها، تنها از سال 2023 تاکنون بیش از یک میلیون مهاجر افغان از پاکستان اخراج شده‌اند؛ بیش از 200 هزار تن از آنان پس از ماه اپریل سال جاری. هم‌زمان ایران نیز برنامه اخراج بیش از یک میلیون مهاجر دیگر را در دست دارد؛ روندی که سازمان‌های امدادرسان آن را بزرگ‌ترین بحران بازگشت پناهندگان از زمان بازگشت طالبان به قدرت توصیف می‌کنند.

Social Media در نتیجه انفجار یک مرمی هاوان منفجر نشده در ولسوالی چک ولایت میدان وردک، یک کودک جان باخته و چهار کودک دیگر زخمی شدند. این رویداد روز شنبه (اول سنبله) در روستای کوز خوات رخ داده است. به گفته اداره مبارزه با حوادث طبیعی طالبان، انفجار زمانی صورت گرفت که کودکان پس از پایان مکتب در راه بازگشت به خانه بودند. در همین حال، منابع صحی تأیید کرده‌اند که زخمی‌ها به مراکز درمانی منتقل شده‌اند و وضعیت برخی از آن‌ها وخیم است. این در حالی است که افغانستان همچنان یکی از آسیب‌پذیرترین کشورها در برابر ماین‌ها و مهمات منفجر نشده به شمار می‌رود. بر اساس آمار کمیته بین‌المللی صلیب سرخ، تنها در سال 2024 دست‌کم 564 تن در کشور بر اثر انفجار این مواد جان باخته‌اند که 434 تن آن‌ها کودک بوده‌اند.

Photo: Omer Abrar / AFP, via RFI زنان و دختران افغان زیر حاکمیت طالبان با محدودیت‌های شدید روبه‌رو اند؛ آن‌ها از آموزش و کار محروم شده و بسیاری تنها آرزوی ترک کشور را در سر دارند. رادیو بین‌المللی فرانسه (rfi) روز یک‌شنبه (دوم سنبله) گزارش داده که شیلا نوری، بنیان‌گذار سازمان زنان افغان در فرانسه، پس از چهار سال توانسته برای نخستین‌بار به افغانستان سفر کند. او در این سفر از 15 ولایت دیدار کرده و با زنان، دختران و مردان درباره وضعیت زندگی و مشکلات روانی آن‌ها گفت‌وگو داشته است. به گفته نوری، دختران از سن 13 سالگی از رفتن به مکتب بازمانده‌اند و بسیاری از زنان و دختران در وضعیت روانی بدی قرار دارند. او می‌گوید دسترسی زنان به کار، مراکز تفریحی و خدمات صحی نیز بسیار محدود شده است. نوری همچنان گفته است کودکان نیز زیر فشار هستند و بسیاری مجبورند برای کمک به خانواده در خیابان‌ها کار کنند. او افزود که تلاش برای خارج شدن از کشور با دشواری‌های زیادی همراه است؛ گرفتن پاسپورت و ویزا هم پرهزینه و هم سخت است. در همین حال، بسیاری از افغان‌ها امیدوارند جامعه جهانی با افزایش فشار بر طالبان، زمینه بازگشت زنان به آموزش و کار را فراهم سازد.

Photo: The New York Times, via The Japan Times «پایان زندگی شاید بهتر از زندان خانگی باشد» یافته‌های تازه‌ی زن‌نیوز نشان می‌دهد که بیش از 60 درصد زنان و دخترانی که در سه ماه گذشته به‌گونه اجباری از ایران اخراج و به افغانستان بازگشته‌اند، دچار مشکلات شدید روحی و روانی شده‌اند. این نتایج بر اساس یک تحقیق میدانی به‌دست آمده که در آن با 200 زن و دختر بازگشته در سه ولایت مرزی کشور، از جمله فراه، هرات و نیمروز، مصاحبه‌های مستقیم صورت گرفته است. در هر یک از این ولایات، حدود 67 تن از زنان بازگشته مورد پرسش قرار گرفته‌اند. زنانی که به پرسش‌های زن‌نیوز پاسخ داده‌اند، اغلب از احساس بی‌پناهی، اندوه شدید، اضطراب، افکار خودکشی و نداشتن انگیزه برای ادامه‌ی زندگی سخن گفته‌اند. یافته‌ها نشان می‌دهد که این مشکلات روانی بلافاصله پس از اخراج آغاز شده و با گذشت هفته‌ها نه‌تنها کاهش نیافته، بلکه در بیشتر موارد تشدید نیز شده است. گلثوم، دختر 22 ساله‌ای در نیمروز که دوباره به کشور برگشته، می‌گوید: «در ایران با وجود سختی‌ها، آینده‌ای برای خودم تصور می‌کردم، اما حالا در خانه‌ای هستم که حتی اجازه بیرون رفتن ندارم. هر روز فکر می‌کنم این زندگی به چه درد می‌خورد، سه بار تصمیم گرفتم خودکشی کنم اما موفق نشدم، پایان زندگی شاید بهتر از زندان خانگی باشد.» در میان کسانی که با آن‌ها مصاحبه شده، دختران نوجوان و جوان بیش از دیگران در معرض آسیب‌های روانی قرار دارند. داکتران در کلینیک‌های هرات و فراه نیز تأیید می‌کنند که بیشتر مراجعه‌کنندگانِ دچار مشکلات روانی را دختران 14 تا 27 ساله تشکیل می‌دهند. به گفته‌ی آنان، این دختران با علایمی چون افسردگی شدید، بی‌خوابی، اضطراب مزمن، اختلال هویت و افکار خودکشی به مراکز صحی مراجعه می‌کنند. دکتر زرمینه، روان‌شناس در هرات، می‌گوید: «افزایش این مراجعان نگران‌کننده است. ما در سه ماه گذشته با موجی از دختران روبه‌رو شدیم که زندگی‌شان پس از بازگشت دچار فروپاشی کامل شده است. آن‌ها آینده‌ای برای خود نمی‌بینند، چون مکتب، کار و آزادی‌شان را از دست داده‌اند.» براساس داده‌های این تحقیق، دلایل اصلی وخامت وضعیت روانی زنان بازگشته عبارت‌اند از: بازگشت اجباری و بدون آمادگی به کشوری ناامن و بی‌ثبات نبود امکانات حمایتی، اقتصادی و روانی پس از بازگشت سیاست‌های محدودکننده طالبان که آزادی‌های فردی زنان را به شدت محدود کرده است مرضیه، دانش‌آموزی که تا صنف دهم را در ایران درس خوانده و پس از اخراج اجباری اکنون در فراه زندگی می‌کند، به زن‌نیوز می‌گوید: «در ایران درس می‌خواندم و رؤیاهایی برای فردایم داشتم، اما حالا حتی اجازه‌ی بیرون رفتن از خانه را هم ندارم. فقط شب‌ها به این فکر می‌کنم که چطور خودم را خلاص کنم و به زندگی‌ام پایان دهم.» براساس داده‌های این تحقیق، بیشتر مصاحبه‌شونده‌ها یا انگیزه‌ی خودکشی داشته‌اند یا اقدام به آن کرده‌اند، که خوشبختانه با کمک اعضای خانواده یا دوستان‌شان نجات یافته‌اند. فریده محمدی، زن میان‌سالی که از ایران اخراج شده و اکنون همراه با شوهر معلولش در هرات زندگی می‌کند، می‌گوید تا کنون چهار بار اقدام به خودکشی کرده است، اما موفق به پایان زندگی‌اش نشده است. او می‌افزاید: «من چهار بار به خدا قسم است خواستم خود را بکشم، از این زندگی خسته شدم، با هر چه به دستم می‌رسد می‌خواهم از این زندگی خلاص شوم، چون هیچ چیزی ندارم، برایم کار نیست، کودکانم نان و غذا می‌خواهد، شوهرم کار کرده نمی‌تواند از کجا کنم، سرپناه نداریم.» زن‌نیوز در این تحقیق با دقت روش‌مند، از طریق مصاحبه‌های رو در رو، پرسش‌نامه‌های ساختاریافته و تحلیل روان‌شناسی تجربی با همکاری مشاوران متخصص، داده‌ها را گردآوری کرده است. آمار اصلی تحقیق از میان 200 زن بازگشته: بیش از %60 (یعنی 165 نفر) به‌طور مستقیم از تجربه‌ی اختلالات روانی سخن گفته‌اند. 18% (یعنی 36 نفر) حداقل یک‌بار اقدام به خودزنی یا خودکشی داشته‌اند. 93% (یعنی 186 نفر) گفته‌اند که پس از بازگشت، حس امید به آینده را به‌طور کامل از دست داده‌اند. با وجود هشدارهای متخصصان، تاکنون هیچ نهاد دولتی یا غیردولتی برنامه‌ی جامع روان‌درمانی، مشاوره یا توانمندسازی برای این قشر آسیب‌پذیر راه‌اندازی نکرده است. این گزارش، صدای زنانی است که به فراموشی سپرده شده‌اند؛ زنانی که اگرچه از مرز عبور کرده‌اند، اما با درد، تنهایی و اضطرابی مرزی زندگی می‌کنند. زنانی که برای نجات، تنها نفس می‌کشند.