نتایج جستجو

Photo: afintl منابع گزارش داده‌اند که یک کودک هشت‌ساله افغان به نام «مبینه»، پس از تجاوز جنسی در شهر پشاور پاکستان، به قتل رسیده است. منابع روز سه‌شنبه (3 سرطان) به رسانه‌ها گفته‌اند که این کودک هنگام بازگشت از مدرسه ربوده شده بود و جسدش پس از سه روز، توسط پولیس از داخل یک صندوق در یک خانه پیدا شده است. گفته شده است که فرد متهم به تجاوز جنسی و قتل این کودک بازداشت شده و به جرم خود اعتراف کرده است. منابع افزوده‌اند که خانواده این کودک پس از تسلط طالبان بر افغانستان، به دلیل بیکاری، به پاکستان مهاجرت کرده بودند. گفتنی است که پس از تسلط طالبان بر افغانستان، شماری از شهروندان به دلیل تهدیدهای امنیتی، محدودیت‌ها و بیکاری، ناگزیر به مهاجرت به کشورهای همسایه شده‌اند.

Social Media در پی انفجار گلوله به‌جا‌مانده از جنگ در ولسوالی دره‌نور ولایت ننگرهار، دو کودک جان باخته و دو کودک دیگر زخمی شده‌اند. سید طیب حماد، سخن‌گوی فرماندهی امنیه طالبان در ننگرهار، گفته است که این رویداد روز سه‌شنبه (3 سرطان) در منطقه «لمتک» ولسوالی دره‌نور رخ داده و هنگامی اتفاق افتاده که کودکان در حال بازی با یک مهمات منفجرنشده بوده‌اند. به گفته وی، کودکان زخمی به شفاخانه ولایتی ننگرهار منتقل شده‌اند و وضعیت صحی آنان «پایدار» گزارش شده است. گفتنی است که چند روز پیش نیز، در نتیجه انفجار یک گلوله در ولسوالی شیرزاد ننگرهار، یک زن جان باخته و یک کودک زخمی شده بود. ماین‌ها و مهمات منفجرنشده همچنان از تهدیدات جدی برای شهروندان افغانستان، به‌ویژه کودکان، به شمار می‌رود. بر پایه‌ گزارش سازمان ملل، حدود 3.3 میلیون نفر در افغانستان در نزدیکی مناطق آلوده به ماین و مهمات منفجرنشده زندگی می‌کنند.

Photo: AFP دادگاه عالی طالبان اعلام کرده است که دو زن را در ولسوالی درزآب ولایت جوزجان در محضر عام شلاق زده است. به گفته این دادگاه، این زنان به اتهام «رابطه خارج از ازدواج» و «فرار از خانه» مجازات شده‌اند. بر اساس خبرنامه‌ای که دادگاه عالی طالبان روز سه‌شنبه (3 سرطان) منتشر کرده است، هر یک از این زنان به 39 ضربه شلاق و سه سال زندان محکوم شده‌اند. گفتنی است که با آن‌که طالبان این مجازات‌ها را بر پایه تفسیر خاص خود از شریعت اجرا می‌کنند، نهادهای حقوق بشری بارها هشدار داده‌اند که اجرای مجازات‌هایی مانند شلاق و اعدام در ملأ عام، ناقض کرامت انسانی و مغایر با تعهدات بین‌المللی در زمینه حقوق بشر است.

Social Media در پی فروریختن سقف یک خانه در ولسوالی شهر بزرگ ولایت بدخشان، دو کودک جان باخته و یک کودک دیگر زخمی شده است. مسئولان محلی طالبان در بدخشان می‌گویند این رویداد شب دوشنبه (2 سرطان) حوالی ساعت 10 شب در روستای «خاسار» ولسوالی شهر بزرگ رخ داده است. به گفته مولوی محمد‌اکرم اکبری، رییس اداره مبارزه با حوادث طبیعی طالبان در این ولایت، در نتیجه این حادثه، یک دختر 17 ساله و یک پسر 14 ساله جان خود را از دست داده‌اند. همچنین یک کودک 10 ساله به‌گونه سطحی زخمی شده و تحت مراقبت قرار دارد. گفته شده است که سقف اتاقی که کودکان در آن بودند، در اثر فرسودگی و نم‌کشیدن ناشی از بارندگی‌های پی‌درپی فرو ریخته است. باشندگان محل گفته‌اند این خانه از سال‌ها پیش به بازسازی نیاز داشت، اما فقر شدید خانواده مانع رسیدگی به آن شده بود. گفتنی است ولایت بدخشان به دلیل موقعیت کوهستانی و شرایط دشوار اقلیمی، همواره در معرض حوادث طبیعی مانند زمین‌لرزه، برف‌کوچ و فروریختن منازل قرار دارد. بسیاری از خانه‌های مسکونی در این ولایت از خشت خام ساخته شده‌اند که در برابر بارندگی‌های شدید، مقاومت کمی دارند.

Photo by JOHN MINCHILLO/POOL/AFP via Getty Images نشست فصلی شورای امنیت سازمان ملل متحد درباره افغانستان، روز دوشنبه (2 سرطان) برگزار شد؛ نشستی که در آن نمایندگان سازمان ملل و کشورها بر پیامدهای ادامه سیاست‌های سرکوبگرانه طالبان، به‌ویژه در قبال زنان و بحران فزاینده انسانی در افغانستان، تأکید کردند. رزا اوتونبایوا، نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل برای افغانستان، در این نشست گفت که تداوم محدودیت‌ها علیه زنان و دختران یکی از اصلی‌ترین موانع بازگشت افغانستان به نظام بین‌المللی است. او افزود: «این مسیر بدون بهبود واقعی در وضعیت حقوق بشر، به‌ویژه حقوق زنان، قابل تحقق نخواهد بود.» او همچنین به برگزاری نشست‌های آینده در دوحه برای مشخص‌سازی جزئیات طرح «موزاییک» اشاره کرد و گفت هدف از این روند، یافتن راهی برای ادغام تدریجی افغانستان در جامعه جهانی است. جویس مسویا، معاون دبیرکل در امور بشردوستانه سازمان ملل، نیز در این نشست گفت که مردم افغانستان با نیازهای مداوم و شدید بشری روبه‌رو هستند. او با اشاره به فقر ساختاری، محدودیت‌های گسترده علیه زنان، و کاهش چشمگیر بودجه، هشدار داد: «از هر پنج افغان، یک تن با گرسنه‌گی روبه‌رو است و سه تن دچار سوءتغذیه شدید هستند.» او همچنین گفت که حدود 3.7 میلیون کودک از آموزش محروم‌اند و 2.2 میلیون تن از آنان دختران بالای 11 سال هستند که اجازه تحصیل ندارند. به گفته مسویا، زنان امدادگر افغان، با وجود تهدیدها، همچنان در خط مقدم خدمات بشردوستانه فعالیت دارند. دوروتی شی، نماینده ایالات متحده در سازمان ملل، با اشاره به ادامه بحران در افغانستان، گفت که سیاست واشنگتن در قبال این کشور در حال بازنگری است. او تأکید کرد: «تمرکز اصلی امریکا در افغانستان اکنون حفاظت از جان شهروندان امریکایی، کاهش تهدیدات تروریستی و تضمین آزادی تمامی امریکایی‌های بازداشت‌شده است.» وی هشدار داد که افغانستان نباید بار دیگر به پناهگاه امن گروه‌های تروریستی یا ابزار گروگان‌گیری تبدیل شود. در این نشست همچنین تأکید شد که سیاست‌های طالبان، به‌ویژه ممنوعیت آموزش و کار برای زنان، نه تنها ناقض حقوق بشر است، بلکه روند کمک‌رسانی را نیز با دشواری مواجه کرده است. این در حالی است که دبیرکل سازمان ملل در گزارش سه‌ماهه اخیر خود تأکید کرده بود که طالبان همچنان به سیاست‌های زن‌ستیزانه ادامه می‌دهند و هیچ نشانه‌ای از تغییر در رویکرد این گروه دیده نمی‌شود.

Photo: Reuters در پی درگیری میان ایران و اسرائیل، آمارهای منتشرشده از سوی منابع حقوق بشری و نهادهای رسمی ایران نشان می‌دهد که هزاران تن، از جمله ده‌ها زن و کودک، در ایران کشته یا زخمی شده‌اند. گروه «فعالان حقوق بشر» مستقر در واشنگتن اعلام کرده است که در این حملات، دست‌کم 950 نفر کشته و بیش از 3400 نفر دیگر زخمی شده‌اند. به گفته این نهاد، آمار ارائه‌شده مربوط به سراسر خاک ایران است و از میان کشته‌شدگان، 380 تن غیرنظامی و 253 تن نظامی بوده‌اند. این در حالی است که وزارت صحت ایران روز شنبه (31 جوزا) اعلام کرده بود که حدود 400 ایرانی کشته و بیش از 3 هزار نفر زخمی شده‌اند. در همین حال، امروز دوشنبه، حسین کرمان‌پور، از مقام‌های بخش صحی ایران، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت که در این حملات، 44 زن جان باخته‌اند و 163 زن دیگر مجروح شده‌اند. او افزود که دو تن از کشته‌شدگان، مادران بارداری بودند که همراه با جنین‌شان جان باخته‌اند. به گفته کرمان‌پور، 13 کودک نیز در این حملات جان باخته‌اند. کوچک‌ترین قربانی دو ماهه بوده و کوچک‌ترین مجروح شناخته‌شده، کودک 4 ساله‌ای است که با 50 درصد سوختگی در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شده است. او همچنین تأیید کرده که مادر این کودک، پدرش و نوزاد دوماهه‌اش نیز در جریان این حملات جان خود را از دست داده‌اند. با این حال، گفتنی است که ایران تاکنون آمار منظمی از تلفات این درگیری‌ها ارائه نکرده است. درگیری‌های نظامی اخیر میان ایران و اسرائیل با واکنش‌های گسترده بین‌المللی همراه بوده و نگرانی‌هایی درباره افزایش تلفات غیرنظامیان و گسترش بحران در سطح منطقه به‌همراه داشته است.

Photo: Reuters سازمان جهانی صحت در گزارش ماه می 2025 از مرگ دست‌کم 310 نفر در افغانستان بر اثر بیماری‌های عفونی خبر داده است. براساس این گزارش، بیماری‌های عفونی چون عفونت حاد تنفسی، سرخک، تب کریمه-کنگو و اسهال حاد، عامل اصلی این مرگ‌ومیرها بوده‌اند. عفونت حاد تنفسی با ثبت بیش از 92 هزار مورد ابتلا و 195 مرگ، بیشترین تلفات را به‌همراه داشته است؛ هرچند نسبت به آمار ماه اپریل اندکی کاهش یافته است. همچنین در این گزارش آمده است که 14,660 مورد مشکوک به سرخک و 93 مورد مرگ ناشی از آن ثبت شده است؛ آماری که نسبت به ماه اپریل (18,703 مورد و 111 مرگ) کاهش نشان می‌دهد. در مقابل، موارد تب کریمه-کنگو از 109 به 200 افزایش یافته و شمار قربانیان آن نیز از 6 به 16 نفر رسیده است. براساس این گزارش، 6 مورد مرگ ناشی از اسهال حاد همراه با کم‌آبی بدن نیز ثبت شده، و همچنین 5,186 مورد مالاریا، 586 مورد کرونا و 216 مورد تب دنگی گزارش شده است. این بحران در شرایطی تشدید شده که سیستم صحی افغانستان به‌دلیل قطع کمک‌های بین‌المللی، به‌ویژه از سوی ایالات متحده، با چالش‌های شدید مواجه است. گفتنی است که سازمان جهانی صحت هشدار داده است که اگر روند فعلی ادامه یابد، تا پایان سال جاری بیش از 10 درصد جمعیت افغانستان ممکن است به خدمات درمانی دسترسی نداشته باشند. تعطیلی بیش از 400 مرکز صحی به‌دلیل کمبود بودجه و اعمال محدودیت‌های گسترده بر فعالیت زنان در مراکز درمانی، وضعیت را به‌ویژه در مناطق دورافتاده بحرانی‌تر کرده است. محدودیت طالبان بر کار زنان، نه‌تنها ناقض آشکار حقوق بشر است، بلکه مستقیماً ظرفیت خدمات درمانی کشور را تضعیف کرده و جان هزاران زن و کودک را به خطر انداخته است. سازمان ملل نیز بارها هشدار داده است که حذف زنان از نظام صحی، مانع جدی در روند کمک‌رسانی و درمان بیماران است. سازمان جهانی صحت از طالبان خواسته است تا محدودیت‌ها را کاهش دهند و از جامعه جهانی نیز درخواست کمک فوری کرده تا از فروپاشی کامل نظام صحی در افغانستان جلوگیری شود. قابل ذکر است که با وجود درخواست‌های مکرر نهادهای بین‌المللی برای لغو محدودیت‌های ضدزن، طالبان همچنان بر سیاست‌هایی پافشاری می‌کنند که آن را «اجرای شریعت» می‌نامند؛ سیاست‌هایی که میلیون‌ها انسان، به‌ویژه زنان و کودکان، بهای سنگین آن را با جان خود می‌پردازند.

Photo: Reuters در عملیات نظامی آمریکا علیه تأسیسات هسته‌ای ایران، یک زن خلبان یکی از بمب‌افکن‌های پیشرفته B-2 را هدایت کرده است؛ رویدادی که بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های فارسی‌زبان داشته و بار دیگر تضاد آشکار میان فرصت‌های زنان و محرومیت شدید آنان در حکومت‌های زن‌ستیز را برجسته کرده است. به گزارش رسانه‌های آمریکایی، این خلبان زن در جریان عملیات موسوم به «چکش نیمه‌شب»، هدایت یکی از 9 بمب‌افکن رادارگریز B-2 را بر عهده داشته است؛ بمب‌افکن‌هایی که در حمله به مراکز هسته‌ای فردو، نطنز و اصفهان شرکت کردند. این عملیات پیچیده، 37 ساعت به‌طول انجامید و با شلیک 14 بمب سنگرشکن GBU-57، تأسیسات زیرزمینی ایران را هدف قرار داد. نام این خلبان زن هنوز فاش نشده، اما حضور او در این عملیات نه‌تنها از نظر نظامی چشمگیر است، بلکه از نظر سیاسی و فرهنگی نیز پیام روشنی دارد به‌ویژه برای زنانی که در کشورهایی مانند ایران و افغانستان، زیر سلطه حکومت‌های مذهبی و زن‌ستیز، از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم‌اند. در حالی‌که زنان در ایران نه‌تنها از فرصت‌های حرفه‌ای، به‌ویژه در حوزه‌های نظامی و فنی محروم‌اند، بلکه به‌دلیل پوشش اختیاری نیز هدف تبعیض، سرکوب و گاه خشونت مرگبار قرار می‌گیرند؛ و در افغانستان نیز زنان به‌طور کامل از حق آموزش، کار، سفر و مشارکت در زندگی عمومی محروم شده‌اند، تصویر از یک زن خلبان در مأموریتی فوق‌سری، نمادی از توانایی، اراده و آزادی زنان در ساختارهای برابر و آزاد است. این بمب‌افکن‌ها با پشتیبانی بیش از 125 هواپیمای جنگی و شلیک موشک‌های تاماهاک از زیردریایی‌ها، تأسیسات زیرزمینی ایران را هدف قرار دادند. رسانه‌های فارسی‌زبان، از جمله در خارج از کشور، این رویداد را نه فقط از منظر نظامی، بلکه به‌عنوان نمادی از تقابل آشکار دو نوع نگاه به زن تحلیل کرده‌اند: زن به‌عنوان نیروی محرکه و پیشرو در نظام‌های باز، و زن به‌عنوان موجودی ممنوع، محصور و ساکت‌شده در نظام‌های سرکوبگر.

Illustration: Maryam Naiby / Zan TV عشق‌بازی پنهان طالبان با دختران در افغانستان «سه زن دارم، اما هر سه زنم به چشم‌های آبی‌ات نمی‌رسند. به رضا یا هم زور باشد، تو را زن خود می‌کنم…» «او چاقک مه، کجا هستی؟ با یک عریضه ما را مجنون کردی، عشقت ما را کشت…» «امیدوارم هر روز برایت مشکل پیش شود که به زراعت بیایی، چون با دیدنت آتش دلم خاموش می‌شود….» این پیام‌ها مربوط به نیروهای طالبان است که تلاش دارند با الفاظ عاشقانه، از دخترانی که به ادارات حکومت این گروه مراجعه می‌کنند، سوءاستفاده نمایند. این‌بار زن‌نیوز برای مصاحبه سراغ دخترانی رفته است که آماج پیام‌های عاشقانه و تهدیدات ظالمانه طالبان قرار گرفته‌اند. عارفه، ژیلا و سویتا، که در سه ولایت جداگانه افغانستان زندگی می‌کنند، روایت مشابهی از پیام‌های عاشقانه و عشق‌بازی‌های شبانه طالبان دارند. این دختران در صحبت با زن‌نیوز می‌گویند به‌دلیل حل مشکلات و دریافت حقوق‌شان به ادارات مختلف طالبان مراجعه کرده‌اند، اما طالبان به بهانه‌ی رسیدگی به پرونده‌های‌شان، شماره تماس آنان را گرفته و نیمه‌شب‌ها آن‌ها را مورد آماج پیام‌های عاشقانه و در بسیاری موارد، تهدید به مرگ قرار داده‌اند. عارفه، دختری که شش سال پیش از سوی خانواده‌اش به‌صورت اجباری به عقد نکاح پسر کاکایش درآمده است، می‌گوید برای گذاشتن نقطه‌ پایان به زندگی مشترک و غم و رنجش، به اداره‌ی امر به‌معروف طالبان مراجعه کرده است تا وی را در گرفتن طلاق کمک کند، اما اکنون غم و رنج شوهر‌داری‌اش را فراموش کرده و درگیر پیام‌های عاشقانه و تهدیدات کارمند این اداره شده است. «من راضی نبودم که خانواده‌ام مرا به پسر کاکایم بدهد، اما مجبورم کردند. او معتاد است، من نمی‌توانستم همرایش زندگی کنم. طالبان هر روز می‌گویند از ازدواج اجباری جلوگیری می‌کنند. من هم به همین خاطر رفتم که طلاق خود را بگیرم، اما محتسب امر به معروف گفت شماره‌ خود را بده، مشکل‌ات را حل می‌کنم. شب برایم پیام داد و گفت عاشقت استم.» عارفه که خستگی و خشم در چهره‌اش با هم آمیخته است، با صدای لرزان ناشی از خشم و غضب می‌گوید این کارمند امر به معروف طالبان از ساعت یازده شب به بعد، وی را از طریق پیام‌های موبایل نه‌تنها اذیت، بلکه تهدید به مرگ می‌کند. «شب اول برایم در پیام نوشته بود: «سه زن دارم، اما هر سه زنم به چشم‌های آبی‌ات نمی‌رسند. به رضا یا هم زور باشد، تو را زن خود می‌کنم.» از همان روز تا حالا، تقریباً هشت روز می‌گذرد. هر شب پیام می‌دهد که من عاشق‌ات هستم. اگر با من ازدواج نکنی، خودم با دست خود تو را می‌کشم.» او می‌گوید اکنون نه‌تنها نگران زندگی مشترک و پرمشقت با پسر کاکایش است، بلکه شب و روزش را با ترس و لرز سپری می‌کند. ژیلا، دیگر دختر بازمانده از تحصیل است. او می‌گوید پس از آن زیر چشم کارمند ریاست معارف طالبان در بادغیس قرار گرفته است که برای گرفتن نمرات سه‌ساله‌ی مکتبش به این اداره مراجعه کرده است. «یک مؤسسه کارمند می‌خواست، من رفتم به معارف که نمرات سه‌ساله مکتبم را تأیید کند. کارمند معارف که طالب بود، به من گفت شماره‌ات را بده، من همه را برایت جور می‌کنم، تماس می‌گیرم که باز دنبال‌اش بیایی. این‌جا مناسب نیست برای شما، یک دختر زیبارو که در جمع مردم شور چشم باشی. من هم شماره موبایل خود را دادم؛ چیزی که امروز به بلایش گرفتارم.» ژیلا می‌افزاید که این کارمند معارف طالبان ابتدا از وی سوالات بسیار خصوصی پرسیده و پس از آن، پیام‌های عاشقانه‌اش را آغاز کرده است. «او چاقک مه، کجا هستی؟ با یک عریضه ما را مجنون کردی، عشقت ما را کشت. این پیام را دیشب برایم نوشته کرده. اول از من پرسید که باکره هستی یا خیر. گفتم ملا صاحب، چرا این رقم سوال‌ها می‌پرسی؟ برایم گفت اگر جواب ندهی، ورقت را پاره می‌کنم. من مجبور شدم واقعیت را بگویم. فعلاً هر شب برایم پیام می‌دهد و می‌گوید عاشق‌ات شدم.» ژیلا نگران است مبادا روزی این طالب وی را به زور به خانه‌ی عقدش ببرد. «فعلاً خیلی ترس دارم که مرا به زور نکاح نکند. طالبان خیلی آدم‌های بدی هستند، به زور دختران را نکاح می‌کنند. من از دیدن این پیرمرد نفرت دارم، چه برسد به زندگی زن و شوهری.» در عین حال، سویتا باشنده‌ی ولایت کابل می‌گوید به‌خاطر گرفتن مصاحبه‌ی صوتی برای یک رادیوی محلی به اداره‌ی زراعت این ولایت مراجعه کرده است، اما یکی از کارکنان این اداره به بهانه‌ی شریک ساختن اطلاعات خبری، شماره تماسش را از وی گرفته است. او وارد پیام‌های دریافتی واتس‌اپ شده و این پیام را چنین خواند: «امیدوارم هر روز برایت مشکل پیش شود که به زراعت بیایی، چون با دیدنت آتش دلم خاموش می‌شود. این پیام را ببین، از همین سه ساعت پیش است. شب و روز برایم پیام می‌کند.» «اشتباه بزرگ من این بود که شماره تماس خود را برایش دادم. فعلاً خیلی نگرانم، چون خبر دارد که مجرد هستم. اگر با من به زور ازدواج کند، زندگی‌ام تباه و ویران می‌شود.» این دختران نمونه‌ای از قربانیانی هستند که از سوی طالبان ابتدا مورد شکار پیام‌های عاشقانه و پس از عقد نکاح اجباری، مورد ظلم و ستم قرار می‌گیرند. دختران در حالی از پیام‌های عاشقانه‌ی طالبان سخن می‌زنند که پیش از این، سخنگوی وزارت دفاع این گروه با بیان این جمله: «من طالب مدرن هستم، با من ازدواج کنید»، پیشنهاد ازدواج داده بود.

Photo: Eduardo Munoz Alvarez/AP Photo قرار است شورای امنیت سازمان ملل متحد فردا دوشنبه (دوم سرطان) نشست فصلی خود را درباره وضعیت افغانستان برگزار کند؛ نشستی که در آن وضعیت حقوق بشر، بحران انسانی، محدودیت‌های روزافزون علیه زنان، و چالش‌های امنیتی و اقتصادی محور اصلی گفتگوها خواهد بود. این نشست به‌صورت علنی برگزار می‌شود و نمایندگان کشورهای عضو شورای امنیت، همراه با شماری از کشورهای منطقه، درباره چالش‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی افغانستان گفت‌وگو خواهند کرد. رزا اوتانبایوا، نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل در امور افغانستان، جویس مسویا، معاون دبیرکل در امور بشردوستانه، و سیما باهوس، رئیس اجرایی بخش زنان سازمان ملل، از جمله سخنرانان اصلی این نشست هستند. یکی از محورهای کلیدی این نشست، بررسی سیاست‌های محدودکننده طالبان و تأثیر آن بر زندگی و حقوق زنان و دختران افغانستان است؛ سیاست‌هایی که در سه سال گذشته، زنان را از حق تحصیل، کار، سفر، پوشش اختیاری و مشارکت اجتماعی محروم ساخته و میلیون‌ها زن را به انزوای اجباری سوق داده است. همچنین بحران شدید بشری در افغانستان، که بیش از نیمی از جمعیت کشور را نیازمند کمک‌های فوری ساخته، از دیگر موضوعات این نشست است. جویس مسویا قرار است گزارشی از وضعیت کنونی کمک‌های بشردوستانه ارائه کرده و خواهان افزایش حمایت مالی از سوی جامعه جهانی شود. در این نشست همچنین نگرانی‌های امنیتی کشورهای همسایه افغانستان، به‌ویژه پاکستان و روسیه، درباره افزایش فعالیت‌های شاخه خراسان گروه داعش نیز بررسی خواهد شد. شورای امنیت در این نشست، قانون «امر به معروف و نهی از منکر» طالبان و آثار سرکوبگرانه آن بر زندگی روزمره مردم به‌ویژه زنان را نیز مورد بحث قرار خواهد داد. قانونی که بسیاری از نهادهای حقوق بشری آن را ابزار سرکوب سیستماتیک زنان می‌دانند. در همین حال، ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی طالبان، با واکنش به این نشست گفته است که برگزاری جلسه شورای امنیت درباره افغانستان بدون حضور نماینده حکومت طالبان، بی‌نتیجه خواهد بود. او تأکید کرده: «نشست‌هایی که بدون حضور افغانستان برگزار می‌شوند، در گذشته نتیجه‌ای نداشته‌اند و در آینده نیز بی‌نتیجه خواهند بود.» مجاهد همچنین حضور نماینده طالبان در نشست‌های بین‌المللی را «حیاتی» خوانده و هشدار داده است که ارائه نکردن اطلاعات دقیق درباره وضعیت کشور، می‌تواند مانع از اتخاذ تصمیمات مفید و مؤثر شود.