نتایج جستجو

Photo: 8am.media ریاست امر به معروف و نهی از منکر طالبان در ولایت ارزگان از رهایی یک زن از زندان خانگی شوهرش در این ولایت، خبر داده است. براساس اعلامیه این اداره، این زن پس از چهار سال حبس خانگی و شکنجه‌های شدید از سوی شوهرش، رها شده است. طالبان می‌گویند شوهر این زن، سردار محمد نام دارد و باشنده ولسوالی دهراوود، ارزگان است که همسرش را به مدت چهار سال در خانه زندانی کرده و به شدت مورد شکنجه قرار داده است. به‌گفته‌ی طالبان، این مرد همچنین به قتل سه فرزندش متهم است. رییس امر به معروف طالبان در ارزگان می‌گوید دو فرزند این زن در زمان بارداری و در نتیجه شکنجه‌های زیاد جان باخته‌اند و فرزند سوم نیز به دلیل بی‌توجهی و عدم رسیدگی جان خود را از دست داده است. منابع تأیید کرده‌اند که سردار محمد، 45 ساله، از سوی طالبان بازداشت و براساس حکم محکمه‌ی این گروه به هفت سال زندان محکوم شده است. این در حالی است که در سال‌های اخیر، گزارش‌های متعددی از افزایش خشونت علیه زنان در ولایت‌های مختلف افغانستان منتشر شده است. بخش عمده‌ای از این خشونت‌ها در چارچوب خانواده رخ داده و در موارد زیادی منجر به حبس، شکنجه و حتی مرگ زنان و دختران شده است.

Photo: Ebrahim Noroozi/AP Photo سازمان بین‌المللی مهاجرت (IOM) می‌گوید که هزاران شهروند افغان ناچار به ترک پاکستان شده‌اند و بیش‌تر آسیب‌پذیران در میان برگشت‌کنندگان، زنان و کودکان هستند. این سازمان با نشر پیامی در شبکه اجتماعی ایکس گفته است که تیم‌های آن در نقاط مرزی حضور دارند و برای بازگشت‌کنندگان خدماتی از جمله کمک‌های غذایی، مساعدت‌های نقدی، مراقبت‌های صحی، حمایت روانی-اجتماعی و خدمات حفاظتی فراهم می‌کنند. سازمان بین‌المللی مهاجرت تأکید کرده است که نیمی از افغان‌هایی که به کشور بازمی‌گردند، به کمک‌های بشردوستانه وابسته‌اند. این نهاد هفته گذشته نیز اعلام کرده بود که طی بیش از یک ماه گذشته، 127 هزار شهروند افغان از پاکستان به کشور برگشته‌اند.

Photo: RTA در پی دو رویداد ترافیکی جداگانه در ولایت لوگر، دو زن و یک کودک جان باخته و دوازده نفر دیگر زخمی شده‌اند. به گفته طالبان، در یکی از این رویدادها که در منطقه کوتل تیره واقع در شاهراه لوگر-پکتیا رخ داده است، دو زن و یک کودک جان باختند و هشت نفر دیگر زخمی شدند. همچنین، در رویداد دیگر که در ولسوالی محمد آغه این ولایت رخ داده است، چهار نفر دیگر زخمی شده‌اند. گفتنی است که سالانه صدها شهروند در افغانستان در اثر رویدادهای ترافیکی جان خود را از دست می‌دهند. بی‌احتیاطی رانندگان، خرابی جاده‌ها و نبود علایم ترافیکی از عوامل اصلی این حوادث به شمار می‌رود.

Photo: Anadolu Agency via Getty Images اندرو سابرتون، معاون اجرایی صندوق جمعیت سازمان ملل متحد، در پی سفر اخیر خود به افغانستان گفته است که قطع کمک‌های مالی آمریکا، بحران انسانی در این کشور را تشدید کرده است. سابرتون روز گذشته در یک نشست خبری تأکید کرد که کمک 100 میلیون دالری آمریکا به این نهاد، همزمان با اخراج مهاجران افغان از پاکستان متوقف شده است. به گفته وی، این اقدام منجر به محرومیت 6.3 میلیون نفر، عمدتاً زنان، از مراقبت‌های نجات‌بخش صندوق جمعیت ملل متحد خواهد شد. او هشدار داد که مهاجرانی که از کشورهای همسایه اخراج می‌شوند، ممکن است با تهدیدهای جدی در داخل افغانستان روبه‌رو شوند. معاون اجرایی صندوق جمعیت ملل متحد همچنین افزود که محرومیت دختران از آموزش، زمینه را برای افزایش موارد ازدواج‌های اجباری و زودهنگام فراهم کرده است. سابرتون تصریح کرد که بیشترین قربانیان قطع کمک‌ها، زنان و دخترانی هستند که به خدمات صحی و بهداشتی نیاز دارند. پیش از این، تام فلیچر، معاون دبیرکل سازمان ملل در امور بشردوستانه و رئیس دفتر هماهنگی کمک‌های بشری سازمان ملل (اوچا)، نیز به افغانستان سفر کرده و نسبت به بحران انسانی و اثرات مخرب قطع کمک‌ها هشدار داده بود.

Social Media دادگاه عالی طالبان اعلام کرده است که پنج نفر، شامل یک زن، به اتهام آنچه که “فعل زنا” خوانده شده، در ولسوالی بگرام ولایت پروان شلاق زده شده‌اند. براساس خبرنامه‌ای که روز پنج‌شنبه (25 ثور) منتشر شد، این افراد از سوی محکمه ابتدائیه ولسوالی بگرام به دو تا سه سال حبس و 39 ضربه شلاق محکوم شده بودند. این حکم پس از تأیید دادگاه عالی طالبان در محضر عام اجرا شده است. طبق این خبرنامه، اجرای حکم شلاق بر این افراد در حضور مقامات محلی طالبان و مردم محل صورت گرفته است. در این خبرنامه، رئیس محکمۀ مرافعه طالبان تأکید کرده که این احکام به منظور جلوگیری از تبلیغات نادرست و روشنگری افکار عمومی درباره شریعت اسلامی اجرا می‌شود. این در حالی است که پس از تسلط مجدد طالبان بر افغانستان، دادگاه‌های صحرایی این گروه همچنان ادامه دارد و تا کنون بیش از هزار تن شلاق زده شده‌اند.

Photo: Shah Marai/AFP سازمان حمایت از خبرنگاران افغانستان، نسبت به اظهارات اخیر مقام‌های وزارت امر به معروف طالبان درباره پیگرد قانونی استفاده از شبکه‌های اجتماعی ابراز نگرانی کرده و این اقدام را تهدیدی جدی برای آزادی بیان و فعالیت‌های روزنامه‌نگاری دانسته است. این سازمان در بیانیه‌ای که منتشر کرده، تأکید کرده است که وضع چنین محدودیت‌ها بر فضای مجازی نه تنها موجب کاهش آزادی رسانه‌ها می‌شود، بلکه نقض آشکار حقوق بشر و حاکمیت رسانه‌ است. در این بیانیه، سازمان حمایت از خبرنگاران، این اقدام طالبان را تهدیدی مستقیم علیه آزادی بیان دانسته و از نهادهای بین‌المللی، سازمان‌های حقوق بشری و جامعه جهانی خواسته است تا برای حفظ آزادی بیان و فعالیت‌های رسانه‌ای در افغانستان اقدام کنند. این سازمان همچنین از رسانه‌ها، خبرنگاران و فعالان شبکه‌های اجتماعی درخواست کرده است تا از خود در برابر این تهدیدات حفاظت کنند و امنیت دیجیتال خود را برای ادامه فعالیت‌های آنلاین خود در اولویت قرار دهند. سازمان حمایت از خبرنگاران همچنین از نهادهای حقوق بشری، سازمان‌های بین‌المللی و سایر نهادهای مرتبط خواسته است که از آزادی بیان در افغانستان در این "دوران حساس" حمایت کنند و با ارائه کمک‌های حقوقی و بشردوستانه، از فعالان رسانه‌ای در برابر تهدیدات مشابه محافظت نمایند. این در حالی است که وزارت امر به معروف طالبان پیش‌تر اعلام کرده بود که استفاده غیرقانونی از رسانه‌های اجتماعی منجر به پیگرد قانونی خواهد شد؛ موضوعی که واکنش‌های گسترده‌ای از سوی نهادهای حقوق بشری و فعالان رسانه‌ای به همراه داشته است.

Image Credit: AP Photo/Felipe Dana - Symbolic Representation زنان مبتلا به مواد مخدر، در زندان های ترک اعتیاد طالبان چه می کشند؟   از زمان بازگشت طالبان به قدرت در سال 2021، زنان و دختران شکنجه‌های زیادی از دره خوردن در محضر عام تا استفاده جنسی در زندان‌ها و مراکز ترک اعتیاد این گروه را تجربه کرده‌اند. بر اساس آمارهای منتشر شده‌ی معینیت مبارزه با مواد مخدر طالبان، بیش از 4 میلیون فرد در سراسر افغانستان به مواد مخدر دچار اند که شمار زیادی از این آمار را زنان، دختران و کودکان تشکیل می‌دهند، اما این گروه در سال 1401 روند جمع‌آوری و درمان افراد مبتلا به مواد مخدر را روی دست گرفتند؛ پروسه‌ای که زنان آغشته به مواد مخدر، قربانی استفاده جنسی و شهوت‌رانی طالبان شده‌اند. تلویزیون زن در گزارشی با سه زن در افغانستان مصاحبه کرده است. این زنان می‌گویند به دلیل مبتلا بودن به مواد مخدر، در زندان‌ها و مراکز ترک اعتیاد طالبان مورد استفاده جنسی و شهوت‌رانی طالبان قرار گرفته‌اند؛ نه تنها به‌صورت فردی، بلکه به‌صورت گروهی. روبیکا: "نیمه‌شب‌ها یک طالب نه، بلکه سه چهار نفری به من تجاوز می‌کردند." روبیکای 25 ساله که نه‌تنها قربانی دود تلخ مواد مخدر، بلکه قربانی شهوت‌رانی طالبان شده است را با نگاهی خسته و مات در حاشیه یکی از روستاهای دورافتاده شهر زرنج، مرکز ولایت نیمروز، ملاقات می‌کنیم. وی همان‌گونه که کودک دو و نیم ساله‌اش را در آغوش پرمهر مادرانه اش گرفته است، با صدای گرفته ناشی از دود مواد مخدر، توأم با غم و غصه بدنامی، می‌گوید در نوجوانی به دلیل نداشتن سرپرست به دام اعتیاد گرفتار شده است. اما پس از آنکه طالبان افراد مبتلا به مواد مخدر را جمع‌آوری و به مراکز ترک اعتیاد یا زندان‌هایشان منتقل کردند، از سوی نیروهای این گروه بارها به‌صورت گروهی مورد استفاده جنسی قرار گرفته است. "من خرد بودم که با کاکای خود متعاد شدم، کاکایم قاچاق مواد مخدر می کرد، وقتی طالبان ما را از کنار سرک ها جمع کردند، تا چند وقتی کار نداشت، وقتی چند ماهی گذشت و ما خون و جان گرفتیم، هر شب طالب ها می آمدند داخل کمپ دختر ها و خانم های که مقبول تر بود را جدا می کرد، به صورت گروهی بار ها به من تجاوز کردند." قطرات اشک ناشی از ننگ و عار، روبیکا را بیش از این مجال صحبت کردن نمی‌دهد. وی اندکی مکث می‌کند و با آهی از ته دل می‌گوید که چهار سال پیش، کاکایش او را به‌زور به عقد نکاح مردی با تفاوت سنی بیش از 30 سال درآورده است، اما دو سال پیش به دلیل معتاد بودن، شوهرش او را طلاق داده است. "پدر که نداشتم، با کاکای خود زندگی می کردم و معتاد شدم، ولی کاکایم من را به زور به شوهر داد، او مرد هم از من سی سال بیشتر کلان بود، یک طفل از او دارم، طفل بزرگترم که دختر بود فوت کرد، فعلا نمی دانم چه خاک به سر خود کنم." روبیکا می‌گوید بین نیاز به نجات خود و مراقبت از فرزندش با انتخاب‌های سخت و دشواری مواجه است؛ زیرا به گفته وی، پس از رهایی از مرکز ترک اعتیاد طالبان، دچار بیماری‌های سخت روحی و روانی شده است. وی مرکز ترک اعتیاد طالبان را به زندان و سیاه‌چال تشبیه کرده و می‌گوید: "نامش مرکز ترک اعتیاد بود، روز ها به ما نان نمی رسید، شب ها هم که یک طالب نه بلکه سه چهار نفر به من تجاوز می کردند، چون می گفت این دختر مقبول است، خیلی از دختر ها و زنان را طالبان بیرون می بردند و به آن ها تجاوز می کردند." فائزه: "تنها به من تجاوز نمی کردند، بلکه من را شکنجه می کرد تا به زور همبستر شوم" فائزه 30 ساله نیز می‌گوید که طی هشت ماه، بیش از 50 بار مورد تجاوز و شکنجه جنسی طالبان قرار گرفته است. "من هشت ماه را در مرکز ترک اعتیاد طالبان سپری کردم، هر روز به بهانه‌ی مختلف طالبان من را بیرون می برد از اتاق که با دیگر خانم ها داشتیم و به من تجاوز می کرد، تنها تجاوز نمی کردند، بلکه من را شکنجه می کرد تا به زور همرای شان همبستر شوم" به گفته فائزه، وی معتاد به تریاک است که برای اولین بار به‌خاطر تسکین سردرد شدید از آن استفاده کرده است، اما این تسکین به دردی دائمی و استفاده جنسی طالبان انجامیده است. "من زیاد سردرد بودم، یک خانم کهن سال برایم گفت کمی تریاک را داخل چای خود بنداز و بخور، سردردی ات کم می شود، این کار را کردم کمی دردم تسکین شد، از آن روز به بعد به تریاک معتاد شدم، تا این که طالبان آمد و ما را از کنار جاده ها جمع کردند و به زندان های خود بردند." Photo: Bulent Kilic/AFP via Getty Images - Symbolic Representation فائزه سختی‌ها و مشکلات زیادی را در مرکز ترک اعتیاد سپری کرده است. او می‌گوید حتی طالبان بخاطر رسیدن به لذت جنسی‌شان، او را به‌زور به انجام این کار وادار کرده‌اند، به‌گونه‌ای که برای رسیدن به این هدف، ران‌ها و کمرش را با سیخ داغ سوزانده‌اند. "من که دختر بودم و با هیچ کسی هم رابطه نداشتم، ولی روز های اول طالب آمد برایم گفت بیا در این اتاق کار دارم، من هم رفتم به من گفت باید این کار را انجام دهی، گفتم گناه دارد شما که مسلمان هستید، گفت صدایت را بلند نکن، بزور با من این کار را کرد، زیاد نفرت داشتم از خودم و از طالب ها، بعد از آن روز این کار را زیاد تکرار کرد، من وقتی راضی نمی شدم، کمرم را با سیخ داغ می کرد ران هایم را همچنین تا راضی می شدم." نیلوفر: "در دو بدنامی گرفتار شدم، یکی بدنامی مواد مخدر دومی بدنامی تجاوز طالبان" نیلوفر در سال 1403 به دلیل معتاد بودن از کنار سرک توسط طالبان بازداشت و به مرکز ترک اعتیاد این گروه منتقل شد. او دختری 23 ساله است که پنج سال پیش همراه با برادرش معتاد شده است، اما اکنون می‌گوید غم و رنج دو بدنامی بر دوشش سنگینی می‌کند. "از چه بگویم، من در دو بد نامی گرفتار شدم، اول که بدنامی مواد مخدر و دومی تجاوز طالبان در مرکز ترک اعتیاد، طالبان رحم نمی کردند، هر وقت دلشان بود می آمدند و ما را به زور وادار می کرد که همرای شان همبستر شویم." نیلوفر با چشمانی پر از اشک، از فریادها و ناله‌هایش زیر دست و پای طالبان زن‌ستیز، این‌گونه روایت می‌کند. "به زور به من تجاوز کردند، یک بار نه، بار ها و بار ها این کار را انجام دادند، فریاد می زدم، گریه می کردم کسی صدایم را نمی شنید و فقط شهوت رانی خود را می دید، به زور به من تابلیت می داد تا حامله نشوم می گفت اگر حامله شدی تو را می کشیم." تنها این زنان نیستند که به دلیل معتاد بودن در مراکز ترک اعتیاد مورد تجاوز جنسی طالبان قرار گرفته‌اند، بلکه شمار زیادی نیز جزئی از این کاروان هستند که به دلیل مسائل امنیتی و ننگ جامعه حاضر به بیان بدرفتاری‌های طالبان نمی‌شوند.

Sent to Zan TV جنبش زنان پنجره امید با انتشار اعلامیه‌ای، طرح موسوم به "موزاییک" یا "رویکرد جامع یوناما" را به‌شدت محکوم کرده و آن را اقدامی "خطرناک، فریبکارانه و ناقض اصول بنیادین حقوق بشر" توصیف کرده است. در اعلامیه‌ای که روز چهارشنبه (24 ثور) منتشر شد، این جنبش تأکید کرده است که این طرح نه‌تنها بازتاب خواست و اراده مردم افغانستان نیست، بلکه تلاشی برای مشروع‌سازی طالبان به‌عنوان یک حکومت قانونی است. این جنبش هشدار داده است که رویکرد یوناما، در واقع "تطهیر تروریسم، ترویج تبعیض جنسیتی و خیانت به عدالت جهانی" محسوب می‌شود. جنبش زنان پنجره امید، طرح "موزاییک" را نه بازتاب صدای مردم، بلکه نمادی از انحصارگرایی قدرت توصیف کرده است. این جنبش هشدار داده که رویکرد جامع یوناما، صدای زنان معترض و گروه‌های مدنی را نادیده گرفته و به جای آن، طالبان را بدون هیچ‌گونه پیش‌شرط حقوق بشری، به‌عنوان شریک گفتگو معرفی کرده است. در اعلامیه آمده است: "یوناما با این طرح، طالبان را بدون هیچ‌گونه پیش‌شرط حقوق بشری، به‌عنوان شریک گفتگو معرفی می‌کند. در حالی که زنان افغانستان از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود محروم‌اند، یوناما خواهان ‘تعامل سازنده’ با حکومتی است که آموزش، کار و حرکت آزاد زنان را جرم می‌داند." در اعلامیه همچنین آمده است که این رویکرد عملاً پیام می‌دهد که آپارتاید جنسیتی پذیرفتنی است و یوناما، با سکوت در برابر سرکوب ساختاری زنان، به جهان اعلام می‌کند که می‌توان تبعیض جنسیتی را نهادینه کرد و باز هم مشروعیت بین‌المللی به دست آورد. این جنبش هشدار داده است که رویکرد یوناما، نه تنها خیانت به مردم افغانستان، بلکه تهدیدی برای امنیت منطقه‌ای و بین‌المللی است. جنبش زنان پنجره امید در اعلامیه خود خواستار لغو فوری طرح موزاییک و آغاز یک روند جامع واقعی با مشارکت نمایندگان مستقل زنان، فعالین مدنی، قربانیان جنگ و نهادهای دموکراتیک شده است. همچنین، این جنبش بر پایان سیاست مشروع‌سازی طالبان و وضع تحریم‌های حقوق بشری و سیاسی علیه ناقضان سیستماتیک حقوق زنان در افغانستان تأکید کرده است. جنبش زنان پنجره امید محکوم کردن رسمی آپارتاید جنسیتی به‌عنوان جنایت علیه بشریت از سوی شورای امنیت و نهادهای بین‌المللی را ضروری دانسته و خواستار ایجاد سازوکار بین‌المللی برای پاسخگویی یوناما و شفاف‌سازی کامل محتوای این طرح نزد افکار عمومی مردم افغانستان شده است. گفتنی است، طرح "موزاییک" از سوی دفتر نمایندگی سازمان ملل در افغانستان (یوناما) معرفی شده و هدف آن ایجاد فضای گفت‌وگو میان تمامی ذینفعان سیاسی و اجتماعی افغانستان عنوان شده است. اما فعالان حقوق بشر و گروه‌های مدنی نسبت به تأثیرات احتمالی آن بر مشروعیت‌بخشی به طالبان ابراز نگرانی کرده‌اند.

Photo: Wakil Kohsar, AFP منابع محلی در ولایت‌های بدخشان و ننگرهار می‌گویند که طالبان در یک اقدام سیستماتیک، بست‌های دانشگاهی و اداری، به‌ویژه مربوط به زنان را در دانشگاه‌های این ولایت‌ها تنقیص و حذف کرده‌اند. براساس اطلاعات منابع، در دانشگاه بدخشان، طالبان وظایف 36 استاد دانشگاه، عمدتاً زنان را تنقیص کرده‌اند. یکی از استادان زن در این دانشگاه که خود نیز شامل فهرست تنقیص‌شدگان است، به رسانه‌ها گفته است که این اقدام طالبان سیستماتیک و هدفمند علیه زنان است. او اضافه کرده: "تنها منبع درآمدم حقوق ماهانه پنج هزار افغانی از همین آدرس بود، اما اکنون از سوی طالبان قطع شد." این استاد دانشگاه همچنین اشاره کرده است که در فهرست افراد تنقیص‌شده، نام شماری از استادان مرد که سه سال پیش دانشگاه را ترک کرده بودند، نیز گنجانیده شده است. در همین حال، منابع در دانشگاه ننگرهار نیز می‌گویند که 9 بست کادری و اداری تنها از دانشکده تعلیم و تربیه این دانشگاه حذف شده است. به گفته منابع، در میان این بست‌ها، شش بست استادی که شامل دو استاد زن نیز می‌شود، از تشکیل جدید کنار گذاشته شده‌اند. همچنین، سه بست اداری دیگر نیز حذف و یک بست تغییر نام یافته است. منبع افزوده است که رشته جغرافیا نیز از دانشگاه ننگرهار حذف شده و طالبان در تلاش حذف رشته‌ها و دانشکده‌های دیگر هستند. گفتنی است که طالبان پیش‌تر نیز در اقدامی مشابه، حدود 60 تا 70 استاد زن با مدرک ماستری و دکترا را در دانشگاه کابل تنقیض کرده بودند.

Photo: (C)Shehzad Noorani منابع محلی در ولایت‌های لوگر و پکتیکا گزارش داده‌اند که ریاست معارف طالبان صدها صنف آموزشی محلی دختران خردسال و کودکان را در این دو ولایت مسدود کرده است. براساس اطلاعات منابع، در ولایت لوگر، حدود 130 صنف آموزشی که با حمایت مالی موسسه "وایفا" فعالیت می‌کردند، توسط طالبان بسته شده است. گفته می‌شود که این صنف‌ها در ولسوالی‌های خوشی، ازری و محمدآغه فعال بودند و حدود سه هزار و 91 دختر و پسر تا صنف پنجم در آن‌ها درس می‌خواندند. منابع تأیید کرده‌اند که ریاست معارف طالبان تمامی وسایل این صنف‌ها را جمع‌آوری کرده و آن را تعطیل کرده است. به دنبال این اقدام، ده‌ها آموزگار بیکار و صدها کودک از آموزش محروم شده‌اند. در همین حال، منابع محلی در ولایت پکتیکا نیز خبر داده‌اند که طالبان 267 صنف آموزشی دختران خردسال را بسته و تجهیزات آن‌ها را به مدارس جهادی منتقل کرده‌اند. این صنف‌ها با حمایت مالی موسسه "وایفا" در ولسوالی‌های برمل، گیان، زېړوک، نکه، سروبی، ارگون، سرحوضه، مټاخان، زرغون، جانخیل، یوسف‌خیل و یحیا‌خیلو فعالیت داشتند. به گفته منابع، با بسته‌شدن این مراکز آموزشی، 11 هزار و 800 دختر کودک از آموزش محروم و صدها آموزگار نیز بیکار شده‌اند. گفتنی است که طالبان پس از تسلط مجدد بر افغانستان، دختران بالاتر از صنف ششم را از ادامه تحصیل در مکاتب منع کرده و دانشگاه‌ها را نیز به روی دانشجویان دختر بسته‌اند. همچنین، این گروه تعدادی از پرورشگاه‌ها را به مدارس جهادی تبدیل کرده و تجهیزات مکاتب را در اختیار شاگردان این مدارس قرار داده است.