نتایج جستجو

Sent to Zan TV جنبش فریاد زنان افغانستان از رایزنی‌های دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) پیرامون واگذاری کرسی نمایندگی دائمی افغانستان در سازمان ملل به طالبان، ابراز نگرانی کرده و آن را اقدامی “زن‌ستیزانه و ناقض حقوق بشر” خوانده است. این جنبش هشدار داده که چنین تصمیمی به معنای رسمیت‌بخشی به یک رژیم سرکوب‌گر و دشمن آشکار آزادی‌های اساسی در افغانستان خواهد بود. در اعلامیه‌ای که از سوی این جنبش منتشر شده، تأکید شده است که واگذاری کرسی افغانستان به طالبان نه‌تنها خیانت به خون هزاران زن و مرد این سرزمین است که برای حقوق، عدالت و آزادی جان باخته‌اند، بلکه “بی‌اعتنایی آشکار به اصول و تعهدات سازمان ملل در قبال حقوق بشر و حقوق زنان” محسوب می‌شود. جنبش فریاد زنان افغانستان تصریح کرده که طالبان با سرکوب سیستماتیک و حذف حقوق زنان و دختران، هیچ‌گونه نمایندگی مشروع و مردمی از افغانستان ندارند و دسترسی آنان به کرسی نمایندگی در سازمان ملل، تلاشی برای عادی‌سازی یک رژیم ناقض حقوق بشر خواهد بود. جنبش فریاد زنان افغانستان هشدار داده است که واگذاری کرسی افغانستان به طالبان، تشویق به تکرار جنایت، سرکوب و نقض آزادی‌ها در سایر نقاط جهان خواهد بود. در اعلامیه آمده است: “سازمان ملل نباید به جایگاه مشروعیت‌بخشی به ناقضان حقوق بشر تبدیل شود.” این جنبش از نهادهای حقوق بشری، فمینیستی و دموکراتیک در سطح جهانی خواسته است تا در برابر این تصمیم احتمالی ایستادگی کنند. طالبان پس از به‌دست گرفتن قدرت در افغانستان، با صدور بیش از 80 فرمان، تمامی حقوق زنان و دختران را از آنان سلب کرده‌اند. این محدودیت‌ها باعث حذف زنان از زندگی عمومی و خانه‌نشینی اجباری آنان شده است. همچنین، سازمان ملل متحد اخیراً مشورت‌هایی را تحت عنوان "طرح موزاییک" برای آینده سیاسی افغانستان آغاز کرده است. این طرح که از سوی دفتر نمایندگی سازمان ملل (یوناما) راه‌اندازی شده، با هدف ایجاد یک چهارچوب فراگیر برای گفت‌وگو با تمامی ذینفعان طراحی شده است؛ اما بسیاری از فعالان حقوق زنان این طرح را تلاشی برای مشروعیت‌بخشی و عادی‌سازی روابط جهانی با طالبان می‌دانند.

Photo: AP در سایه‌ی حکومت طالبان، زنان افغانستان نه تنها از حق آموزش، کار و آزادی محروم شده‌اند، بلکه به‌طور فزاینده با شکنجه، تحقیر و مجازات‌های قرون‌وسطایی مواجه‌اند. صفیه و عایشه، دو زن از ولایت‌های سرپل و تخار، روایت‌هایی تکان‌دهنده از بازداشت، شکنجه و شلاق خوردن‌شان به دست طالبان دارند؛ تنها به جرم نداشتن «محرم» یا نپوشیدن برقع. شکنجه برای رفتن به بازار بدون محرم صفیه (نام مستعار)، زن 29 ساله‌ای از سرپل، مادر دو کودک است. او می‌گوید در عقرب سال گذشته، تنها به این دلیل که برای خرید مواد خوراکی با پسرخاله‌اش به بازار رفته بود، از سوی نیروهای امر به معروف طالبان دستگیر شد. «وقتی ما را گرفتند، از پسرخاله‌ام پرسیدند این دختر کیست؟ گفت دخترخاله‌ام است، شوهرش در ایران است و من آمده‌ام کمکش کنم. اما آن‌ها گفتند ما رابطه‌ی نامشروع داریم. ما را جلو مردم لت‌وکوب کردند و به زور سوار موترشان کردند.» صفیه روایت می‌کند که پس از انتقال به تحقیق‌خانه، دیگر پسرخاله‌اش را ندید. او را به اتاقی تاریک بردند و سه طالب، بازجویی را آغاز کردند. «می‌پرسیدند با او چه رابطه‌ای داری؟ می‌گفتم پسرخاله‌ام است، مثل برادرم. اما آن‌ها تهدید می‌کردند که اگر اعتراف نکنم، شکنجه می‌شوم.» طالبان او را با شوک برقی شکنجه کردند تا وادارش کنند به داشتن رابطه با پسرخاله‌اش اعتراف کند. «با شوک برقی به بدنم می‌زدند. از ترس و درد، مجبور شدم اعتراف دروغ بکنم.» چند روز بعد، صفیه و پسرخاله‌اش در دادگاه طالبان محاکمه و هر دو به 39 ضربه شلاق محکوم شدند. «درد شلاق فقط روی بدنم نبود، روحم را زخمی کرد. از آن روز، دیگر آن زن و مادری نیستم که بتواند از فرزندانش مراقبت کند. شب‌ها فقط صدای دره‌هایی را می‌شنوم که بر کمرم فرود می‌آمدند.» بر روی دستان صفیه هنوز زخم‌هایی دیده می‌شود که به‌گفته‌ی خودش، اثر شکنجه‌ی برقی‌اند؛ روشی که در گزارش‌های عفو بین‌الملل نیز به‌عنوان یکی از ابزارهای شکنجه‌ی طالبان مستند شده است. مجازات به‌خاطر نپوشیدن برقع عایشه (نام مستعار)، دختر 21 ساله‌ای از تخار، روایت مشابهی دارد. او می‌گوید تنها به‌دلیل نداشتن برقع، در حالی‌که حجاب داشت، توسط طالبان بازداشت شد. «گفتند چرا چادری نداری؟ وقتی گفتم حجاب دارم، اما پوشیدن چادری در اسلام واجب نیست، یکی از آن‌ها با سیلی به صورتم زد.» او را به بازداشتگاه بردند؛ جایی‌که بیست زن دیگر در یک اتاق نگه‌داری می‌شدند و به آن‌ها غذا داده نمی‌شد. پس از چند روز، دوسیه‌ی او به محکمه طالبان فرستاده شد. «هیچ وکیل نداشتم. قاضی من را به اتهام بدحجابی به 25 ضربه شلاق محکوم کرد.» عایشه با صدای بغض‌آلود ادامه می‌دهد: «مرا در ملأ عام، جلوی چشم مردم شلاق زدند. یک هفته دیگر در زندان نگه‌ام داشتند تا زخم‌هایم بهبود یابد.» او می‌گوید پس از آزادی، دچار بحران روحی شد و دوستان نزدیکش نیز از او فاصله گرفتند. «گفتند فاحشه‌ام… چون به آن‌ها اطلاعات دروغ داده بودند. هیچ‌کس نمی‌فهمد که شلاق خوردن جلوی مردم چه حسی دارد؛ تو را بپوشانند و دره بزنند…» روایت‌های صفیه و عایشه، تنها دو نمونه از صدها مورد مشابه‌اند. از زمان بازگشت طالبان به قدرت در سال 2021، خشونت، تحقیر و مجازات‌های بدنی علیه زنان به سیاستی نهادینه‌شده تبدیل شده است. بر اساس گزارش رسانه‌ها و اسناد رسمی ستره محکمه‌ی طالبان، تنها در دو سال گذشته بیش از 1050 نفر، از جمله دست‌کم 200 زن در ملأ عام شلاق خورده‌اند. گفته می‌شود آمار واقعی به‌مراتب بیشتر از این ارقام است. زنان بسیاری به اتهام‌هایی چون نبود محرم، بدحجابی، یا صحبت با مردان نامحرم دستگیر و مجازات می‌شوند. سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر بارها نسبت به این خشونت‌ها هشدار داده‌اند. دیده‌بان حقوق بشر و عفو بین‌الملل، مجازات‌های بدنی، شکنجه، و دادگاه‌های صحرایی طالبان را نقض آشکار قوانین بین‌المللی و حقوق انسانی دانسته‌اند. اما طالبان همچنان این اقدامات را با ادعای «اجرای شریعت» توجیه می‌کنند و از پاسخ‌گویی به نهادهای بین‌المللی سر باز می‌زنند. نام‌ها برای حفظ امنیت مصاحبه‌شوندگان تغییر یافته‌اند. این گزارش براساس مصاحبه‌های مستقیم با قربانیان تهیه شده است.

Photo: AP روزنامه بریتانیایی گاردین با همکاری زن‌تایمز ، یکی از خبرگزاری‌های افغانستان، گزارشی درباره بازداشت، اعترافات اجباری و مجازات زنان توسط طالبان منتشر کرده است. در این گزارش که امروز، سه‌شنبه (16 ثور)، منتشر شده، روایت سه زن افغان بازتاب یافته است که بدون ارتکاب جرم مشخصی بازداشت شده‌اند و پس از اعترافات اجباری، در انظار عمومی شلاق خورده‌اند. طبق این گزارش، یکی از این زنان، دیبا نام دارد. او گفته است که تنها به دلیل بیرون‌شدن از خانه بدون همراهی محرم، دوبار از سوی طالبان بازداشت شده است. بار نخست، چهار شب در بازداشت بوده و سه ماه بعد، هنگام حضور در یک رستوران بدون محرم، بار دیگر بازداشت شده و 20 روز را در زندان سپری کرده است. در این مرحله، دیبا به 28 ضربه شلاق محکوم شد، اما طالبان او را پس از یک هفته آزاد کردند تا آثار زخم‌ها کمتر نمایان شود. همچنین در این گزارش، روایت دختری 22 ساله از یکی از ولایت‌های غربی افغانستان آمده است که هنگام سفر با پسرخاله‌اش، توسط مأموران امر به معروف بازداشت شده است. به گفته‌ی او، طالبان تحت فشار، وی را وادار به اعتراف دروغین به داشتن "رابطه" کرده‌اند و تهدید کرده‌اند که در صورت امتناع، پسرخاله‌اش را خواهند کشت. در ادامه‌ی گزارش آمده است که طالبان دختری 16 ساله را نیز به‌دلیل نداشتن محرم بازداشت و به 39 ضربه شلاق محکوم کرده‌اند. خانواده‌ او گفته‌اند که این تجربه موجب آسیب‌های روانی شدید و بروز حملات عصبی در وی شده است. بر پایه‌ی این گزارش، از زمان بازگشت طالبان به قدرت در سال 2021، بیش از 1000 تن در انظار عمومی شلاق خورده‌اند که دست‌کم 200 نفر از آن‌ها زن بوده‌اند. با این حال، تخمین زده می‌شود که آمار واقعی دادگاه‌های صحرایی و مجازات‌های اعمال‌شده، بسیار بیشتر از ارقام منتشرشده باشد.

Social Media در پی یک رویداد ترافیکی در شاهراه سمنگان–بلخ، سه تن جان باختند و 33 تن دیگر، از جمله زنان و کودکان، زخمی شدند. به‌گفته مسئولان محلی طالبان، این حادثه صبح امروز سه‌شنبه (16 ثور) در منطقه «گولایی کفترخانه» ولسوالی خُلم ولایت سمنگان رخ داده است. حشمت‌الله رحمانی، سخنگوی فرماندهی امنیه طالبان در سمنگان، گفته است که زنان و کودکان نیز در میان زخمیان این رویداد هستند. او افزوده است که تمام زخمیان به شفاخانه منتقل شده‌اند و علت وقوع این حادثه، بی‌احتیاطی راننده بوده است. گفتنی است که رویدادهای ترافیکی در افغانستان هرساله جان صدها تن را می‌گیرد.

Photo: LBC/Getty مرکز خبرنگاران افغانستان نسبت به پیامدهای منفی ممنوعیت نشر تصاویر موجودات زنده در 18 ولایت کشور هشدار داده و از طالبان خواسته است تا در این تصمیم تجدید نظر کنند. این نهاد روز دوشنبه (15 ثور) در بیانیه‌ای گفته است که طالبان به‌تازگی این ممنوعیت را در ولایت پنجشیر نیز عملی کرده‌اند. به گفته این مرکز، این ممنوعیت طالبان تأثیر مخربی بر روند فعالیت رسانه‌ها گذاشته و مردم را از دسترسی به اطلاعات محروم می‌کند. در بیانیه آمده است که نشر تصاویر زنده‌جان به‌طور رسمی در نیمی از ولایت‌های کشور، از جمله قندهار، تخار، بادغیس، هلمند، ننگرهار، نورستان، فراه، نیمروز، بدخشان، بغلان، جوزجان، زابل، پروان، کندز، بامیان، دایکندی و فاریاب ممنوع شده است. این مرکز افزوده است که برخی رسانه‌ها نیز در نتیجه این محدودیت‌ها ناچار به تعطیلی شده‌اند. مرکز خبرنگاران افغانستان خواهان تجدیدنظر طالبان در زمینه‌ ممنوعیت نشر تصاویر موجودات زنده شده است. گفتنی است که طالبان پیش‌تر گفته بودند که ممنوعیت ثبت و نشر تصاویر موجودات زنده را در سراسر کشور اعمال خواهند کرد.

Photo: © Ilia Bronskiy | Unsplash انجمن هماهنگی زنان فعال افغانستان در واکنش به گزارش‌ها درباره‌ی طرح اخراج پناه‌جویان افغان از سوییس، آن‌هم بر اساس قومیت، این اقدام را "تبعیض‌آمیز، غیراخلاقی و ناقض آشکار قوانین بین‌المللی حقوق بشر" خوانده و خواستار بررسی فوری این موضوع توسط نهادهای جهانی شده است. این اعلامیه در واکنش به گزارش یک روزنامه‌ سوئیسی منتشر شده که از طرح احتمالی اخراج پناه‌جویان افغان از این کشور، به‌ویژه از قوم پشتون، خبر داده بود؛ موضوعی که واکنش‌های گسترده‌ای را در داخل و خارج از کشور به دنبال داشته است. در اعلامیه این انجمن آمده است که اخراج افراد از هر ملیت یا قومیت، به‌ افغانستان تحت حاکمیت طالبان، نه‌تنها نقض اصول اخلاقی و انسانی است، بلکه نقض صریح کنوانسیون 1951 ژنو در مورد پناهندگان و سایر اسناد بین‌المللی حقوق بشر به شمار می‌رود. انجمن هماهنگی زنان فعال هشدار داده است که چنین اخراج‌هایی، اگر تنها بر مبنای هویت قومی صورت گیرد، می‌تواند مصداق تبعیض نژادی باشد و موجب گسترش بی‌اعتمادی نسبت به سیاست‌های پناهندگی شود. به‌ویژه در شرایطی که افغانستان زیر سلطه‌ی رژیمی است که خود بر اساس تبعیض قومی، مذهبی و سیاسی عمل می‌کند. در ادامه این اعلامیه، از نهادهایی چون دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل برای حقوق بشر، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور افغانستان، کمیته محو تبعیض نژادی سازمان ملل، دادگاه حقوق بشر اروپا و سایر نهادهای بین‌المللی خواسته شده است تا با دقت به این موضوع رسیدگی کنند و مانع تکرار چنین فجایعی شوند. این انجمن همچنین از دولت سوییس خواسته است که درباره‌ی این گزارش‌ها توضیح بدهد و تعهد خود را به اصول حقوق بشر، به‌ویژه اصل عدم تبعیض بر اساس قومیت، به‌صورت رسمی و شفاف اعلام کند. در پایان، انجمن هماهنگی زنان فعال افغانستان تأکید کرده است که همه‌ی اقوام افغانستان، از جمله پشتون، تاجیک، هزاره، ازبیک، ترکمن، بلوچ و دیگران باید به‌شکل برابر از حقوق انسانی برخوردار باشند و هیچ قوم یا گروهی نباید قربانی سیاست‌های تبعیض‌آمیز در هیچ کشور متمدنی قرار گیرد.

Photo: VCG حامد کرزی، رییس‌جمهور پیشین افغانستان، در واکنش به گزارش اخیر صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل (یونیسف) درباره افزایش مرگ‌ومیر کودکان و نوزادان در کشور، خواستار بازگشایی فوری مکاتب و دانشگاه‌ها به‌روی دختران شد. آقای کرزی در پیامی که در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرده، گفته است که جلوگیری از مرگ‌ومیر نوزادان و مادران در گرو توسعه نظام آموزشی و فراهم‌سازی فرصت‌های برابر برای تحصیل دختران و پسران است. او تأکید کرده است: "علاج اساسی مشکلات را در توسعه و تقویت نظام آموزشی و فراهم بودن فرصت تعلیم برای تمام فرزندان کشور، اعم از دختران و پسران، و تمهیدات لازم برای جلوگیری از فرار قوای بشری و کادرهای علمی و مسلکی به خارج از کشور می‌داند." او از حکومت طالبان خواسته است هرچه زودتر درب مکاتب و دانشگاه‌‌ها را به‌روی دختران باز کند "تا دیگر شاهد مرگ‌ومیر مادران و کودکان نوزاد وطن در اثر مشکلات موجود نباشیم." رییس‌جمهور پیشین همچنین از ادارات و سازمان‌های امدادرسان بین‌المللی خواسته است تا برای رفع فوری این مشکلات، به تجهیز و تأمین نیازمندی‌های مراکز صحی در سراسر افغانستان توجه کنند و برای نجات جان مادران و کودکان اقدام نمایند. این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که یونیسف به‌تازگی گزارش داده است میزان مرگ‌ومیر نوزادان در ولایت قندهار از میانگین ملی بالاتر است. تام فلچر، معاون دبیرکل سازمان ملل متحد، پس از بازدید از شفاخانه‌ای در قندهار گفته بود در هر تخت سه نوزاد بستری هستند و داکتران گاهی مجبور به تصمیم‌گیری‌های دشوار برای نجات یک تن از میان چند نوزاد می‌شوند. او گفته است که تعطیلی صدها مرکز صحی و کاهش بودجه‌های صحی، میلیون‌ها نفر را از دسترسی به خدمات ابتدایی درمانی محروم کرده است.

Image source: Amu TV در پی خودکشی یک دختر جوان افغان در اسلام‌آباد، فدراسیون بین‌المللی مدافعان حقوق بشر در تبعید هشدار داده است که "سکوت مرگبار" جامعه جهانی در قبال وضعیت مهاجران افغان، آنان را در شرایط دردناک و غیرقابل تحملی قرار داده است. براساس اطلاعات تأییدشده، این دختر 20 ساله روز یک‌شنبه (14 ثور) در منطقه گلبرگ گرین اسلام‌آباد، خود را از پنجره یک بلندمنزل به پایین پرتاب کرده و به زندگی‌اش پایان داده است. فدراسیون مدافعان حقوق بشر گفته است که روندهای مربوط به سازمان ملل برای پناهجویان افغان در پاکستان عملاً مسدود شده و هیچ افق روشنی برای آینده آنان وجود ندارد. سمیع‌الله عزیزی، رئیس این فدراسیون، تأیید کرده که این دختر از چهار سال پیش در پاکستان زندگی می‌کرده و پرونده مهاجرت به استرالیا داشته است. به گفته او، علت دقیق خودکشی هنوز مشخص نیست و جسد برای بررسی به طب عدلی منتقل شده است. این فدراسیون خواستار رسیدگی فوری به پرونده‌های مهاجرتی مهاجران افغان شده است. این در حالی است که سال گذشته نیز یک دختر افغان در اسلام‌آباد، به‌دلیل بلاتکلیفی در روند مهاجرت، دست به خودکشی زده بود.

Photo: Mary Kate MacIsaac/World Vision صندوق جمعیت سازمان ملل متحد (UNFPA) می‌گوید که با تشدید روند بازگشت مهاجران افغان از کشورهای همسایه، شمار زنان نیازمند خدمات زایمان و مراقبت‌های صحی در مراکز پذیرش مهاجران افزایش یافته است. براساس معلومات این نهاد، در سه ماه نخست سال 2025 میلادی، دست‌کم 66 زن در کلینیک اضطراری زایمان در مرکز پذیرش مهاجران در ولایت قندهار نوزادان خود را به دنیا آورده‌اند. صندوق جمعیت سازمان ملل تأکید کرده است که "هر زایمان موفق پیروزی است در برابر تمام سختی‌ها، فقر ، آواره‌گی و ترس. ما تنها نوزاد به دنیا نمی‌آوریم، بلکه به زنان کمک می‌کنیم تا در دل بحران، امید کرامت و احساس امنیت بیابند." تمنا توخی، یکی از قابله‌ها در کلینیک اضطراری این نهاد در ولسوالی تخت‌پل قندهار، گفته است که از آغاز ماه اپریل، شمار زنان مراجعه‌کننده به‌گونه قابل توجه افزایش یافته است. او افزوده: "روزهای کاری ما طولانی و پرزحمت شده، اما با تمام وجود حاضرم. هر زنی که به این کلینیک مراجعه می‌کند، شایسته مراقبت و کرامت است. حتا اگر من خسته باشم." بر بنیاد آمارهای ارائه‌شده، تنها در سه ماه گذشته، حدود 2331 تن در این مرکز خدمات مختلف صحی از جمله زایمان، مراقبت‌های پیش و پس از تولد، و مشاوره تنظیم خانواده دریافت کرده‌اند. این در حالی است که سازمان صحی جهان نیز اعلام کرده است که برای رسیدگی به نیازهای فوری بازگشت‌کنندگان، 4.5 متریک تُن مواد طبی به افغانستان کمک کرده است. این کمک‌ها به‌ویژه برای پشتیبانی از مراکز صحی در مناطق مرزی در نظر گرفته شده است.

Sent to Zan TV اعضای جنبش شنبه‌های ارغوانی در اعتراضی، خودسوزی عابده، دختر جوان در ولایت غور را "فریاد بی‌پناهی" علیه ازدواج اجباری خوانده و از سازمان ملل خواسته‌اند تا 27 اپریل را به عنوان "روز جهانی اعتراض علیه ازدواج اجباری و گرامی‌داشت قربانیان آن" به رسمیت بشناسد. عابده، دختر جوانی از روستای درزاب نیلی ولسوالی تیوره ولایت غور بود که روز یک‌شنبه 27 اپریل سال جاری، زمانی که افراد طالبان قصد داشتند او را به‌زور به عقد برادر یکی از فرماندهان محلی این گروه درآورند، در برابر چشم جنگ‌جویان طالب، خود را به آتش کشید. در این ویدیوی اعتراضی، اعضای جنبش شنبه‌های ارغوانی خودسوزی عابده را شدیدترین شکل اعتراض علیه ازدواج اجباری و جنایات نظام‌مند گروه طالبان علیه زنان توصیف کرده‌اند. به گفته‌ی آنان، اقدام قهرمانانه و دردناک عابده برای جلب توجه جهانی به این پدیده‌ی خشونت‌بار، نیازمند واکنش فوری و مبتنی بر همبستگی جهانی است. اعضای این جنبش هشدار داده‌اند که اگر صدای زنان افغان همچنان ناشنیده بماند، آنان ممکن است به اشکال شدیدتری از اعتراض متوسل شوند؛ اعتراض‌هایی که می‌تواند به تدریج به فرهنگ‌سازی و تغییرات اجتماعی منتهی شود، اما همزمان فاجعه‌های انسانی جدیدی را نیز رقم بزند. به باور معترضان، خودسوزی عابده نمادی از وضعیت صدها زن قربانی ازدواج اجباری، به‌ویژه در افغانستان است؛ زنانی که در سایه‌ی نظام آپارتاید جنسیتی و بی‌توجهی جامعه جهانی، به مرزهای ناامیدی و فریاد خاموش رسیده‌اند. جنبش شنبه‌های ارغوانی همچنین از سکوت سازمان ملل، یوناما و نهادهای حقوق بشری بین‌المللی در قبال این حادثه انتقاد کرده و آن را نشانه‌ای از بی‌تفاوتی نسبت به تکرار جنایات سیستماتیک علیه زنان در افغانستان دانسته است. در پایان، این جنبش از تمامی نهادهای مدافع حقوق بشر، فمینیست‌ها، جنبش‌های اعتراضی و گروه‌های حامی زنان خواسته است تا کمپینی برای ثبت و نام‌گذاری 27 اپریل به عنوان "روز جهانی اعتراض علیه ازدواج اجباری" در سازمان ملل راه‌اندازی کنند و این روز را به‌طور رسمی گرامی بدارند.