نوشته‌ی آرزو گردیزی، فعال حقوق بشر سه سال می‌شود که صبح‌ها با تصویر دروازه‌های قفل‌شدهٔ مکتب‌ها بیدار می‌شویم و شب‌ها با یاد فریادهای «نان، کار، آزادی» که خیابان‌ها را پر کرده بود، به خواب می‌رویم.

در این مدت، زنانی که به خیابان آمدند، با همهٔ خطرات روبه‌رو شدند؛ با تهدید، لت‌وکوب، زندان و حتی آوارگی.

اما هیچ‌وقت عقب نرفتند. آن‌ها ثابت کردند که شجاعت یعنی ایستادن، وقتی همه می‌خواهند تو را بنشانند؛ یعنی گفتن، وقتی همه می‌خواهند ساکتت کنند.

این ایستادگی فقط برای درس و کار نیست؛ برای بازگرداندن عزت و حق زندگی آزاد است.

امروز که دوباره به 15 اگست نزدیک می‌شویم، یاد همه زنانی را زنده می‌کنیم که خیابان را به سنگر آزادی بدل کردند.

و به همه دختران کوچک این خاک قول می‌دهیم: