«طالبان دین را ابزار قدرت کردند، و زنان افغانستان را گروگان جاه‌طلبی خود ساختند.»
- Zan News
- Aug 15
- 2 min read
نویسنده: صنم کبیری، فعال زن
پانزدهم اگوست؛ تنها روز تسلیم‌شدن کشور به یک گروه تروریستی و نابودی نظام نبود، بلکه روز سیاهی بود که آرزوهای میلیون‌ها دختر و زن در افغانستان نابود شد. روزی که نظام فروپاشید، ظلم و خشونت همه‌جا را فرا گرفت و کشور ما به وحشت‌سرا تبدیل شد. افرادی که دستان‌شان به خون هزاران بی‌گناه آغشته بود و بویی از انسانیت نبرده بودند، به قدرت رسیدند.
هر طرف که نگاه می‌کردم، جنگ‌سالارانی را می‌دیدم با چهره‌ها و لباس‌های وحشتناک؛ درست همان‌طور که مادربزرگم در کودکی برایمان قصه می‌گفت. اما این بار، آن کابوس را به چشم می‌دیدم. پانزده اگوست تکرار همان کابوس سیاهی بود که همهٔ رؤیاهای کودکانه‌ام را از من گرفت. همان‌طور که در گذشته، با به‌قدرت‌رسیدن‌شان، درهای مکتب را به رویمان بستند و مکتب‌ها را به پناهگاه‌های جنگی و نظامی تبدیل کردند، این بار نیز پس از بیست‌وپنج سال، همان کابوس تکرار شد.
درست در زمانی که دخترم به همان سن‌وسال من در آن روزها رسیده بود، درهای مکاتب و دانشگاه‌ها بسته شدند؛ سنگسار، قصاص و محاکمه‌های صحرایی دوباره آغاز شد. روزهای جمعه، پس از نماز، اعدام و شلاق‌زدن مردم در مراکز عمومی تکرار شد. دستاوردهای بیست‌سالهٔ زنان از بین رفت. زنان از جامعه حذف و خانه‌نشین شدند. اما همین زنان باسواد و تحصیل‌کردهٔ افغانستان، از سراسر کشور به خیابان‌ها آمدند، اعتراض کردند و فریاد آزادی سر دادند.
اما این گروه تروریستی با صدور فرمان‌ها و محدودیت‌های پی‌درپی، فشار بر زنان را بیشتر کرد. زنان را از فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی حذف کردند، تا جایی که حتی در خانه هم مجال نفس کشیدن برایشان نماند. زنان شاغل از وظایف‌شان برکنار شدند و فقر اقتصادی بی‌سابقه‌ای کشور را فرا گرفت؛ فقری که تا امروز ادامه دارد.
این گروه تروریستی دین را به ابزاری برای بقای قدرت سیاسی خود تبدیل کرد و زنان افغانستان را گروگان اهداف خود ساخت. تمام احکام الهی و شرعی را به نفع خود تحریف کردند؛ جز تجاوز، قتل، لواط، نکاح اجباری، سنگسار، قصاص و نکاح با کودکان، همه را برای افراد خود حلال دانستند.
آزادی فردی و شخصی جوانان و نوجوانان‌مان را گرفتند. زنانی را که از حقوق مردم خود دفاع کردند، زندانی، شکنجه و تبعید کردند.
طالب:
حقم را گرفت
کشورم را گرفت
آرزوهای کودکانه‌ام را گرفت
زبانم را گرفت
و هویتم را گرفت!
زنان شجاع افغانستان، در این چهار سال با تمام قربانی‌هایی که داده‌اند، هرگز از مبارزه دست نکشیده‌اند. آن‌ها برای مطالبهٔ حقوق خود، عدالت و کرامت انسانی ایستاده‌اند.
شخصی مجهول به نام «ملا هبت‌الله» که هنوز معلوم نیست حضور فیزیکی دارد یا نه، هر روز حکم صادر می‌کند، و افراد زیردستش این احکام را که نقض آشکار حقوق بشر است، بر مردم تحمیل می‌کنند.
تا زمانی که یک حکومت مردمی و همه‌شمول در افغانستان به میان نیاید، زنان این سرزمین به مبارزهٔ خود ادامه خواهند داد. به هر گوشه‌ای از دنیا که تبعید شده باشند، صدای گروگان‌گرفته‌شدهٔ زنان را فریاد خواهند زد.
