نتایج جستجو

Photo: UN Women/Ryan Brown سیما باهوس، مدیر اجرایی بخش زنان سازمان ملل متحد، می‌گوید زنان افغانستان با وجود سرکوب و محدودیت‌های شدید طالبان، هنوز امیدوارند که روزی به آرزوهای خود برسند. باهوس این سخنان را روز دوشنبه (14 میزان) در نشست شورای امنیت سازمان ملل با محوریت «زنان، صلح و امنیت» بیان کرد و گفت: «امید آن‌ها یک آرزوی بیهوده نیست، بلکه بیانیه‌ای سیاسی، محکومیت و الهام‌بخش است.» او افزود که بر اساس یافته‌های زنان ملل متحد، 92 درصد مردم افغانستان از جمله مردان خواهان دسترسی دختران به آموزش هستند. مدیر اجرایی سازمان زنان سازمان ملل هشدار داد که کاهش بودجه‌های جهانی، فرصت‌های آموزشی برای دختران افغان را تهدید می‌کند. او خواستار سرمایه‌گذاری فوری در نهادهای زن‌محور و تضمین حضور زنان در روندهای تصمیم‌گیری و مذاکرات صلح شد. نشست شورای امنیت با عنوان «وقتی زنان رهبری می‌کنند، صلح دنبال می‌شود» برگزار شد و بر نقش زنان در ایجاد صلح در کشورهای جنگ‌زده از افغانستان تا غزه و سودان تمرکز داشت. اظهارات باهوس در حالی مطرح می‌شود که شورای حقوق بشر سازمان ملل با تصویب قطع‌نامه‌ای، میکانیسم مستقل پاسخگویی در افغانستان را ایجاد کرد؛ نهادی که مأموریت دارد نقض‌های حقوق بشر توسط طالبان را مستند و عاملان آن را به دادگاه‌های بین‌المللی معرفی کند.

Social Media منابع محلی در ولایت قندوز می‌گویند طالبان بار دیگر اینترنت فایبر نوری را در این ولایت قطع کرده‌اند. به گفته‌ی منابع، از شام دوشنبه (14 میزان) دسترسی به اینترنت بدون هیچ‌گونه توضیحی از سوی طالبان متوقف شده است. باشندگان قندوز با ابراز نگرانی می‌گویند که این اقدام، فعالیت‌های روزمره‌ی مردم را در بخش‌های اقتصادی، آموزشی، فرهنگی و هنری مختل کرده و ارتباط آنان با سایر نقاط کشور و جهان را قطع کرده است. قطع دوباره‌‌ی اینترنت از سوی طالبان در ولایت‌های مختلف، به یک روند تکراری تبدیل شده است؛ اقدامی که بسیاری آن را تلاشی برای جلوگیری از اعتراضات، کنترل اطلاعات و خاموش‌سازی هرگونه صدای مخالف توصیف می‌کنند.

Photo: Reuters via VOANews منابع محلی در ولایت هرات می‌گویند نیروهای اداره امر به معروف و نهی از منکر طالبان روز جمعه (11 میزان) یک داکتر زن را به‌دلیل نوع پوشش‌اش از جاده‌ی 64 متری شهر هرات بازداشت کرده‌اند. یکی از نزدیکان این داکتر، که به دلایل امنیتی نخواست نامش فاش شود، به زن‌نیوز گفت: «کارمندان اداره امر به معروف ابتدا به او گفتند چرا بخشی از موهایت پیدا است. داکتر پاسخ داد که این موضوع به شما ربطی ندارد. طالبان محل را ترک کردند، اما نیم ساعت بعد با رنجر بازگشتند و او را بازداشت کردند. در حال حاضر در زندان به‌سر می‌برد.» این رویداد در حالی رخ می‌دهد که طالبان اخیراً در چارچوب سیاست‌های محدودکننده‌شان علیه زنان، اقدام به بازداشت شماری از زنان بلاگر، فعالان مدنی و سایر زنان فعال در عرصه‌های اجتماعی نیز کرده‌اند. فعالان حقوق بشر می‌گویند این‌گونه اقدامات طالبان بخشی از برنامه‌ی هدفمند برای حذف سیستماتیک زنان از عرصه‌ی عمومی و خاموش‌کردن حضور اجتماعی آنان است.

Photo: AP via VOANews منابع محلی در ولایت هرات می‌گویند یک خبرنگار از سوی نیروهای امر به معروف و نهی از منکر طالبان بازداشت شده است. به گفته‌ی یکی از این منابع، این خبرنگار صبح روز دوشنبه (14 میزان) حوالی ساعت 11، هنگام تهیه‌ی گزارش تصویری در بازار مسگرهای شهر هرات، بازداشت شد. منبعی که به‌دلیل امنیتی نخواست نامش فاش شود، گفت نیروهای طالبان دلیل بازداشت او را «نشر تصاویر موجودات زنده» عنوان کرده‌اند. در چهار سال گذشته، طالبان محدودیت‌های شدیدی بر آزادی رسانه‌ها، به‌ویژه بر گزارش‌های تصویری و نشر تصاویر زنده‌جا‌ن‌ها، اعمال کرده‌اند؛ اقدامی که بارها از سوی نهادهای داخلی و بین‌المللی محکوم شده است.

Image: UN Photo/Elma Okic شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد با تصویب قطع‌نامه‌ای، از ایجاد یک میکانیسم مستقل برای پاسخگویی و تحقیق درباره‌ی نقض‌های گسترده‌ی حقوق بشر در افغانستان خبر داده است. این شورا امروز دوشنبه (14 میزان) در نشستی، قطع‌نامه را بدون رأی‌گیری و بدون مخالفت هیچ کشوری تصویب کرد. براساس این قطع‌نامه، میکانیسم جدید وظیفه دارد تا مدارک مربوط به جنایات جنگی، جنایات علیه بشریت و سایر نقض‌های جدی حقوق بشر را جمع‌آوری و مستندسازی کند، عاملان این جرایم را شناسایی نماید و پرونده‌هایی آماده سازد که بتوانند در دادگاه‌های ملی و بین‌المللی برای پیگرد قضایی مورد استفاده قرار گیرند. طرح این قطع‌نامه از سوی اتحادیه اروپا به شورای حقوق بشر ارائه شده و با حمایت گسترده‌ی کشورهای مختلف به تصویب رسیده است. این اقدام به‌عنوان گامی مهم برای پایان دادن به مصونیت عاملان جنایات در افغانستان توصیف شده است. دیده‌بان حقوق بشر از تصویب این قطع‌نامه استقبال کرده و آن را «گامی تاریخی در مسیر عدالت برای قربانیان افغانستان» خوانده است. فرشته عباسی، پژوهشگر این نهاد، گفته است: «برای میکانیسم جدید حیاتی است که هرچه سریع‌تر آغاز به کار کند تا بتواند جمع‌آوری و حفظ مدارک را شروع کرده و پرونده‌هایی درباره‌ی مسئولان جرایم بین‌المللی در افغانستان تشکیل دهد.» به‌گفته‌ی دیده‌بان حقوق بشر، دامنه‌ی این تحقیقات تنها به طالبان محدود نخواهد بود و موارد نقض حقوق بشر توسط مقام‌های دولت پیشین، جنگ‌سالاران و نیروهای خارجی را نیز در بر می‌گیرد. این نهاد تأکید کرده است که میکانیسم جدید بر مستندسازی نقض‌های گسترده‌ی حقوق زنان و دختران، از جمله محروم‌سازی آنان از آموزش و کار، تمرکز خواهد داشت. تصویب این قطع‌نامه در حالی انجام می‌شود که چهار سال از بازگشت طالبان به قدرت می‌گذرد و افغانستان همچنان شاهد سرکوب سیستماتیک زنان، رسانه‌ها و نقض گسترده‌ی حقوق بشر است.

Social media طالبان در هرات یک زن را به اتهام سرقت 30 لک افغانی (معادل سه میلیون افغانی) بازداشت کرده‌اند. فرماندهی امنیه طالبان در هرات امروز، دوشنبه (14 میزان)، با نشر خبرنامه‌ای اعلام کرده است که نیروهای این گروه این زن را در حوزه نهم شهر هرات شناسایی و بازداشت کرده‌اند. به گفته سخنگوی فرماندهی امنیه طالبان، پول سرقت‌شده پس از بررسی به مالک آن بازگردانده شده و پرونده متهم برای تحقیقات بیشتر به نهادهای عدلی و قضایی سپرده شده است. طالبان جزئیات بیشتری درباره هویت زن بازداشت‌شده و چگونگی انجام این سرقت ارائه نکرده‌اند.

Image: BULENT KILIC/AFP چهار سال از سقوط جمهوریت و بازگشت طالبان می‌گذرد؛ چهار سالی که هر روز آن، یادآور فریب، جهل و خشونت است. ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی گروه طالبان، در تازه‌ترین گفت‌وگوی خود با اسکای‌نیوز مدعی شده است که این گروه با «مشکل مشروعیت» روبه‌رو نیست و کشورهای بسیاری به‌صورت «غیرعلنی» آن‌ها را به‌رسمیت شناخته‌اند. اما واقعیت این است که طالبان نه مشروعیت دارند، نه شایستگی حکومت. هیچ کشوری جز روسیه تا امروز این رژیم زن‌ستیز و ناقض حقوق بشر را به رسمیت نشناخته است. جامعه جهانی هنوز هم طالبان را گروهی واپس‌گرا می‌داند که از گفت‌وگو با جهان تنها به‌اندازه‌ی تداوم قدرت خود بهره می‌گیرند. دروغ مشروعیت طالبان در پی آن‌اند تا با نمایش‌های سیاسی و واژه‌های فریبنده، چهره‌ خود را در برابر جهان ترمیم کنند؛ اما مشروعیت را نمی‌توان با پنهان‌کاری خرید. مشروعیت زمانی معنا دارد که دختران بتوانند درس بخوانند، رسانه‌ها آزاد باشند و مردم بدون ترس سخن بگویند؛ نه زمانی که کابل در تاریکی و سکوت فرو می‌رود. خاموشی اینترنت؛ خفگی آگاهی قطع 48 ساعته‌ اینترنت در سراسر افغانستان، که موجب تعطیلی بانک‌ها و فلج‌شدن زندگی روزمره مردم شد، نه یک «اختلال فنی»، بلکه یک اقدام عامدانه برای خاموش‌کردن صدای مردم بود. طالبان از آگاهی می‌ترسند. از آن‌که مردم ببینند، بخوانند، و بفهمند. از زنانی که آموزش آنلاین را آخرین امید خود می‌دانند، تا خبرنگارانی که در تبعید می‌کوشند صدای بی‌صداها باشند. درهای بسته‌ مکتب‌ها؛ دروغِ «فرهنگ افغانی» سخنگوی طالبان گفته است: «در مورد بازگشت دختران به مکتب هیچ وعده‌ای نمی‌توانم بدهم.» این جمله، خلاصه‌ تمام سیاست‌های طالبان است: بی‌تعهدی، تبعیض و تحقیر. چهار سال است که میلیون‌ها دختر پشت درهای بسته مانده‌اند، و طالبان هنوز می‌گویند «در حال بررسی» هستند. حقیقت این است که آن‌ها از دانش می‌ترسند، چون می‌دانند دانایی بزرگ‌ترین دشمن جهل است. ممنوعیت آموزش صحی؛ حمله به جان زنان طالبان آموزش زنان در رشته‌های پزشکی و پرستاری را نیز ممنوع کرده‌اند. در کشوری که زنان در زایمان جان می‌دهند، طالبان مدعی‌اند «به اندازه کافی داکتر زن داریم». این نه فقط نشانه‌ بی‌سوادی، بلکه سندی از بی‌رحمی است. آن‌ها حتی حق حیات را نیز از زنان سلب می‌کنند. در نتیجه امارت تاریکی طالبان با نام دین، بزرگ‌ترین جنایت علیه انسانیت را مرتکب می‌شوند. آن‌ها اسلام را به چماق سیاسی بدل کرده‌اند و افغانستان را به زندان خاموشی کشانده‌اند. اما هیچ نظامی بر پایه جهل، دروغ و سرکوب پایدار نمانده است. روزی خواهد آمد که صدای دختران، دوباره در صنف‌های مکتب طنین‌ انداز شود و تاریخ، طالبان را نه به عنوان حکومت، بلکه به عنوان فاجعه‌ای دینی و انسانی به یاد خواهد آورد. نویسنده : تمیم عطایی

Social media منابع محلی در هرات می‌گویند که اداره امر به معروف و نهی از منکر طالبان روز گذشته (5 اکتبر) چهار دختر بلاگر را به دلایل نامشخص بازداشت کرده است. این دختران که در شبکه‌های اجتماعی محتوای فرهنگی، هنری و اجتماعی تولید می‌کردند، پیش‌تر پس از دریافت اخطاریه‌های پیاپی از سوی طالبان و بازداشت دیگر بلاگرهای زن، تمامی محتوای صفحات خود را حذف کرده بودند. با وجود آن‌که این بلاگرها برای حفظ امنیت خود از فعالیت در شبکه‌های اجتماعی دست کشیده بودند، اما باز هم هدف بازداشت و برخورد نیروهای طالبان قرار گرفتند. فعالان حقوق بشر و کاربران شبکه‌های اجتماعی، این اقدام طالبان را بخشی از سیاست سازمان‌یافته این گروه برای خاموش‌کردن صدای زنان و حذف کامل حضور آنان از فضای عمومی کشور خوانده‌اند.

Ebrahim Noroozi / AP Photo — via NPR در حالی‌که جهان در پنجم اکتبر با گرامی‌داشت از روز جهانی معلم، نقش کلیدی آموزگاران را در ساختن آینده‌ی نسل‌ها ارج می‌نهد، در افغانستان، این روز به روایتی غم‌انگیز و دردناک تبدیل شده است. کشوری که با گذشت چهار سال از حاکمیت طالبان، دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها به‌ویژه به‌روی دختران همچنان بسته مانده و هزاران معلم به‌خصوص زنان شغل، امنیت و امید خود را از دست داده‌اند. عزیزه فاتح، یکی از آموزگاران زن در ولایت نیمروز، با تلخی به زن‌نیوز می‌گوید: «طالبان زندگی را برای ما به جهنم تبدیل کرده‌اند. کجاست روز معلم؟ ما باید روز تاریکی و بدبختی خود را تجلیل کنیم، نه روز معلم.» او از جمله صدها زنی‌ست که سال‌ها برای آموزش کودکان تلاش کرده‌اند، اما اکنون با بسته شدن مکاتب، نه تنها وظیفه خود را از دست داده، بلکه با چالش‌های سنگین اقتصادی نیز دست و پنجه نرم می‌کند. در شمال کشور نیز وضعیت به همین تلخی است. فریده حبیبی، استاد دانشگاه در ولایت بلخ، از روزهایی یاد می‌کند که با افتخار به تربیت دانشجویان همانند فرزندان خود می‌پرداخت. اما امروز، دیگر نه صنف هست و نه روزی برای گرامی‌داشت. «چند سالی خوش بودیم که استاد هستیم و دانشجو تربیه می‌کنیم. همه‌شان مثل اولاد من بودند. اما حالا، روز معلم برای ما در افغانستان، روز ماتم است.» فعالان مدنی نیز نسبت به وضعیت جاری هشدار می‌دهند. فوزیه وحدت، یکی از مدافعان آموزش، با تاکید بر بازگشایی دروازه‌های مکاتب و پوهنتون‌ها به‌روی دختران می‌گوید: «طالبان باید به پیشرفت کشور فکر کنند. بدون آموزش، آینده‌ای برای افغانستان متصور نیست.» با وجود تجلیل جهانی از روز معلم، معلمان زن در افغانستان نه تنها از حق آموزش محروم شده‌اند، بلکه حتا فرصت ساده‌ای برای قدردانی از زحمات‌شان نیز از آن‌ها گرفته شده است. آنچه باقی مانده، خاطرات صنفی‌ست که دیگر وجود ندارد، و امیدی‌ست که زیر خاک سنگین محدودیت‌ها نفس می‌کشد.

Ali Khara / Reuters در پی قطع کامل انترنت و تماس‌های تلفنی برای 48 ساعت از سوی طالبان، میلیون‌ها شهروند افغان با اختلال جدی در زندگی روزمره خود روبه‌رو شده‌اند؛ اختلالی که از تحصیل و تجارت گرفته تا روابط خانوادگی و سلامت روانی مردم را به‌شدت تحت تأثیر قرار داد. این اقدام ناگهانی که از شامگاه 7 میزان تا 9 میزان اجرا شد، بار دیگر پرسش‌های جدی درباره رویکرد طالبان در قبال آزادی‌های بنیادی و نیازهای اساسی مردم افغانستان مطرح کرده است. حبیب نقیب، یکی از تاجران افغان که برای معاملات کاری به ایران سفر کرده، به زن‌نیوز گفت که در نبود انترنت و تماس، نه تنها ضربه مالی سنگینی خورده، بلکه برای گرفتن احوال خانواده‌اش مجبور به ارسال نامه شده است؛ اقدامی که در دنیای امروز غیرقابل تصور به‌نظر می‌رسد. او می‌گوید در این مدت کوتاه دچار فشارهای عصبی شدید شده و نگرانی برای خانواده‌اش لحظه‌ای رهایش نکرده است. فرشید عاطفی، یکی دیگر از تاجران بزرگ کشور، از ضرری بالغ بر 250 میلیون افغانی تنها در همین دو روز سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که قطع انترنت برای هزاران بازرگان داخلی و خارجی پیامدهای فاجعه‌بار اقتصادی به‌همراه داشته است. او خواهان پاسخ‌گویی شفاف طالبان به این بحران ارتباطی شد که اقتصاد شکننده کشور را بیش از پیش فلج می‌کند. در نبود انترنت، هزاران دانش‌آموز و دانشجو از دسترسی به آموزش بازماندند، کارمندان نتوانستند وظایف‌شان را انجام دهند، و مردم از وضعیت سلامتی نزدیکان‌شان در ولایات مختلف بی‌اطلاع ماندند. این قطعی سراسری، افغانستان را به‌طور موقت به یک جزیره جدا از جهان بدل کرد؛ جایی که انسان‌ها نه به اطلاعات دسترسی دارند و نه به عزیزان‌شان. در حالی که جهان به‌سوی توسعه دیجیتال پیش می‌رود، طالبان با یک دکمه، سرنوشت 36 میلیون انسان را در تاریکی مطلق فرو می‌برند. این اقدام نه تنها خلاف اصول ابتدایی حقوق بشر است، بلکه نشانه‌ای روشن از بی‌توجهی به آینده اقتصادی و اجتماعی افغانستان به‌شمار می‌رود. اکنون بیش از هر زمان دیگری، مردم افغانستان نیازمند فشار جامعه جهانی برای پایان دادن به این بازی خطرناک با ارتباطات و آزادی‌ها هستند.