نتایج جستجو

Sent to Zan TV هم‌زمان با فرارسیدن 15 اگست، جنبش زنان به‌سوی آزادی گفته است که این روز یادآور «تلخ‌ترین روزهای تاریخ معاصر افغانستان و آغاز تاریکی، سرکوب، ترس و نقض گسترده حقوق بشر» است؛ روزی که از آن پس، ترس، تبعیض و بی‌عدالتی بر سرنوشت میلیون‌ها افغان سایه افکنده است. این جنبش تأکید کرده که طالبان با تحمیل آپارتاید جنسیتی، زنان را از حق آموزش، کار، سفر، هنر، ورزش و حضور در اجتماع محروم کرده‌اند و افغانستان را به «تنها کشوری در جهان» بدل ساخته‌اند که دختران بالاتر از صنف ششم اجازه ادامه تحصیل ندارند. به گفته این جنبش، اقلیت‌های قومی، به‌ویژه هزاره‌ها و پیروان مذهب تشیع، هدف حملات مرگبار، کوچ‌های اجباری، تصرف املاک و تبعیض سیستماتیک قرار گرفته‌اند و ده‌ها حمله علیه مراکز آموزشی، مذهبی و فرهنگی آنان بدون تحقیق و پاسخگویی رها شده است. جنبش زنان به‌سوی آزادی می‌گوید طالبان با بستن کامل راه گفت‌وگو و مشارکت، و با فقر گسترده، مالیات‌های کمرشکن و محدودیت‌های اجتماعی، زندگی مردم را به «جهنمی بی‌پایان» تبدیل کرده‌اند. این جنبش خواستار تغییر فوری سیاست جهانی در قبال افغانستان، فشار مؤثر بر طالبان، ایجاد روند سیاسی فراگیر، تحقیق بین‌المللی درباره جنایات علیه اقلیت‌ها، حمایت عملی از مدافعان حقوق بشر و خبرنگاران، و محروم‌سازی طالبان از هرگونه به‌رسمیت‌شناسی بین‌المللی شده است. این جنبش تأکید کرده است: «زنان افغانستان عدالت می‌خواهند، نه ترحم؛ حق زندگی و آموزش می‌خواهند، نه وعده‌های پوچ. جهان نباید فراموش کند که پشت هر دیوار بسته، دختری ایستاده که حق نفس کشیدن دارد. این فریاد زنان یک ملت است.»

Photo: MOHD RASFAN / AFP سازمان گزارشگران بدون مرز با نشر اعلامیه‌ای بازداشت خودسرانه خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ای در کابل از سوی طالبان را محکوم کرده و خواستار رهایی فوری آن‌ها و توقف فشار بر رسانه‌ها از سوی این گروه شده است. این سازمان در این اعلامیه گفته است که طی 17 روز گذشته، دست‌کم چهار خبرنگار و کارمند رسانه‌ای توسط ریاست استخبارات طالبان و وزارت امر به معروف و نهی از منکر در کابل بازداشت شده‌اند. این نهاد با اشاره به بازداشت خبرنگاران از جمله ابوزر سارم سرپلی، رییس خبرگزاری «توانا» و فدراسیون رسانه‌های افغانستان، گفته است که طالبان او را با اتهام «برگزاری دوره‌های آموزشی روزنامه‌نگاری برای زنان»، «دریافت بودجه خارجی» و «انتقال گزارش‌های محرمانه به رسانه‌هایی که دشمن اسلام تلقی می‌شوند» بازداشت کرده و سپس ویدیویی از «اعترافات اجباری» وی منتشر کردند که در آن به «جاسوسی» و «فساد اخلاقی» متهم می‌شود. همچنان محمد بشیر هاتف، خبرنگار آزاد تلویزیون ژوندون، و شکیب نظری، خبرنگار آزاد رسانه ژاپنی i24 News، نیز توسط طالبان بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شده‌اند. گزارشگران بدون مرز این بازداشت‌ها و پخش اعترافات اجباری را بخشی از تلاش هدفمند طالبان برای «ریشه‌کن کردن روزنامه‌نگاری مستقل در افغانستان» خوانده و تأکید کرده است که اعتراف‌گیری اجباری، نقض آشکار حق دادرسی عادلانه و آزادی رسانه‌ها است. سیلیا مرسیه، مسوول بخش آسیای جنوبی این نهاد، گفته است: «این روش سرکوبگرانه طالبان باید فوراً متوقف شود. ما خواستار رهایی فوری و بی‌قید و شرط همه خبرنگاران بازداشت‌شده و بازگرداندن تجهیزات مصادره‌شده آنان هستیم.» او همچنین از جامعه جهانی خواسته است که در برابر این سرکوبگری سکوت نکند و برای دفاع از آزادی رسانه‌ها در افغانستان، اقدام عملی انجام دهد.

Sent to Zan TV شبکه مشارکت سیاسی زنان افغانستان، در آستانه‌ای چهارمین سالگرد حاکمیت دوباره رژیم طالبان، در بیانیه‌ای این روز را «روز سیاه» در تاریخ کشور خوانده و گفته است که چهار سال گذشته برای مردم افغانستان، چیزی جز «ظلم، ترس، فقر، کوچ اجباری، قتل، زندان، شکنجه، تجاوز، تحقیر و بی‌عدالتی» نبوده است. در این بیانیه آمده است: «این روز، روزی‌ست که جامعه جهانی با بی‌تفاوتی، سرنوشت 36 میلیون شهروند افغانستان را به دست یک گروه تروریستی سپرد. تاریکی جهل و افراط‌گرایی بر کشور سایه افکند، امیدها را شکست و آینده‌ای پر از رنج را به مردم تحمیل کرد.» این شبکه می‌گوید در این چهار سال، طالبان به شکل نظامند زنان را از زندگی اجتماعی، سیاسی و آموزشی حذف کرده‌اند و با صدور فرمان‌های زن‌ستیزانه، آپارتاید جنسیتی آشکار را بر کشور حاکم ساخته‌اند. شبکه مشارکت سیاسی زنان افغانستان جامعه جهانی را به «سازش شرم‌آور» با طالبان متهم کرده و گفته است: «در این چهار سال، جامعه جهانی نه تنها در کنار زنان و مردم افغانستان نه ایستاد، بلکه با تلاش برای عادی‌سازی روابط و تعامل سیاسی با طالبان، بار دیگر مردم بی‌گناه افغانستان را در پای منافع سیاسی خود قربانی ساخت.» این شبکه خواسته است که جنایات طالبان به‌عنوان «آپارتاید جنسیتی» شناخته شود و رهبران این گروه تحت تحریم و پیگرد بین‌المللی قرار گیرند. همچنین از جامعه جهانی خواسته تا طالبان را به رسمیت نشناسد و با آن همکاری نکند و سازمان ملل و نهادهای بین‌المللی در کنار مردم افغانستان، نه در کنار ناقضان حقوق بشر، بایستند. اعضای این شبکه تاکید کرده اند که «ما زنان افغانستان، هرگز فراموش نکرده‌ایم چه کسانی برای آزادی جان دادند. تا رسیدن به آزادی، عدالت و برابری، خواهیم ایستاد و مبارزه خواهیم کرد.»

Photo: © UNFPA via media monitors برنامه اسکان سازمان ملل متحد می‌گوید که در افغانستان برای زنان و دخترانی که از مهاجرت بازمی‌گردند، هیچ‌گونه فرصت آموزشی، کاری یا رشد اجتماعی و اقتصادی وجود ندارد. استفانی لوز، مدیر این برنامه در افغانستان، در یک نشست خبری در ژنیو گفت: «من یک دختر دارم، بنابراین وقتی به آن دختران نوجوان نگاه می‌کنم، می‌دانم که آنان به کشوری بازگردانده می‌شوند که در آن هیچ آموزشی برای دختران بالاتر از 12 سال وجود ندارد؛ جایی که نمی‌دانند به کجا بروند و به‌طور مشخص هیچ فرصتی برای رشد اجتماعی یا اقتصادی ندارند.» او افزود که در میان بازگشت‌کنندگان، خانواده‌هایی وجود دارند که سرپرست آن‌ها زن است و باید به جامعه‌ای بازگردند که زنان حتی برای بیرون رفتن از خانه و مراجعه به دکتر نیز نیاز به همراهی «محرم» یا سرپرست مرد دارند. به گفته لوز، افغانستان اکنون با بحران بی‌سابقه بازگشت مهاجران روبه‌رو است. از سپتامبر 2023 تاکنون بیش از سه میلیون نفر به این کشور بازگشته‌اند که حدود 60 درصد آن‌ها زیر 18 سال سن دارند. تنها در یک هفته، از 25 جولای تا 1 اگست، بیش از 85 هزار نفر از ایران و بیش از سه هزار نفر از پاکستان اخراج شده‌اند. او تأکید کرد که آنچه فوراً نیاز است، یک برنامه هماهنگ ادغام مجدد در مناطقی است که بازگشت‌کنندگان در آن مستقر می‌شوند. بدون این روند، آن‌ها در چرخه وابستگی گرفتار شده و در معرض خطرات جدی قرار می‌گیرند. مدیر برنامه اسکان ملل متحد گفت که بازسازی زندگی به چیزی بیش از کمک‌های اضطراری نیاز دارد. به باور او، مردم برای زندگی با عزت به مسکن مناسب، حق مالکیت، دسترسی به آب پاک، خدمات بهداشتی و فرصت‌های معیشتی نیاز دارند. لوز خاطرنشان کرد که افغانستان پیش از این نیز با مشکلات جدی دست‌وپنجه نرم می‌کرد؛ نزدیک به نیمی از جمعیت به کمک‌های بشردوستانه نیاز داشتند و وضعیت حقوق بشر، به‌ویژه برای زنان و دختران، رو به وخامت بوده است. او همچنین یادآور شد که افغانستان از ده کشور نخست آسیب‌پذیر در برابر تغییرات اقلیمی است و خشکسالی، سیلاب و گرما معیشت روستایی و حتی زندگی در مناطق شهری را تهدید می‌کند. این مقام سازمان ملل خواستار حمایت مالی پایدار جامعه جهانی شد و تأکید کرد که بازگشت‌کنندگان نباید به‌عنوان باری اضافی دیده شوند، بلکه مجموعه‌ای از مهارت‌ها را به همراه دارند و می‌توانند به جوامع خود کمک کنند.

Photo: AFJC نشرات رادیو نسیم در ولایت‌های دایکندی و بامیان، پس از بازداشت مدیرمسئول و دو خبرنگار این رسانه توسط استخبارات طالبان، متوقف شده‌ است. روز چهارشنبه (15 اسد)، سلطان‌علی جوادی، مدیرمسئول رادیو نسیم، همراه با دو خبرنگار این رسانه، سیف‌الله رضایی و مجتبا قاسمی، از سوی اداره استخبارات طالبان در دایکندی بازداشت شده‌اند. رضا واحدی، صاحب امتیاز رادیو نسیم، به رسانه‌ها گفته است که دلیل بازداشت، نشر خبر مرتبط با گزارش اخیر آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل درباره حضور داعش در افغانستان بوده است. به گفته او، رئیس استخبارات طالبان در دایکندی پرسیده است که چرا این گزارش در رادیو نسیم نشر شده است. به‌گفته‌ی واحدی، این سه تن تا حوالی ساعت 11 شب گذشته در بازداشت به‌سر برده‌اند و پس از ارائه ضمانت آزاد شده‌اند. با این حال، قرار است امروز (پنج‌شنبه) بار دیگر به دفتر استخبارات طالبان بروند و هنوز سرنوشت نهایی‌شان مشخص نیست. گفته شده که در هنگام بازداشت، طالبان کمپیوتر نشراتی رادیو نسیم را نیز با خود برده‌اند. سلطان‌علی جوادی، مدیرمسئول این رسانه، پیش‌تر نیز در ماه میزان سال 1402 بازداشت و به اتهام «تبلیغ علیه نظام طالبان» به یک سال زندان محکوم شده بود. او پس از حدود هفت ماه، در ماه حمل سال جاری از زندان آزاد شد. رادیو نسیم نیز در اواسط سال 1402 از سوی طالبان بسته شد و پس از پنج ماه، در حوت همان سال اجازه فعالیت دوباره یافت. این در حالی است که فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران به‌تازگی اعلام کرده که تنها در ماه جولای، دست‌کم هفت خبرنگار و کارمند رسانه‌ای در افغانستان توسط طالبان بازداشت شده‌اند. این نهاد با ابراز نگرانی از افزایش موارد نقض حقوق خبرنگاران، از طالبان خواسته است که تمامی خبرنگاران زندانی را فوراً آزاد کرده و به بازداشت‌های خودسرانه پایان دهند.

Social Media دادگاه عالی طالبان اعلام کرده است که روز چهارشنبه (15 اسد)، هفت نفر، از جمله یک زن، در ولسوالی شاه‌جوی ولایت زابل در ملاءعام شلاق زده شده‌اند. براساس اعلامیه این دادگاه، چهار تن به اتهام دزدی و لواط و سه تن دیگر، از جمله یک زن، به اتهام «روابط نامشروع» مجازات شده‌اند. گفته شده که این افراد بین 20 تا 30 ضربه شلاق خورده‌اند. این در حالی است که با وجود محکومیت‌های گسترده بین‌المللی، دادگاه‌های صحرایی و اجرای مجازات‌های بدنی در افغانستان تحت حاکمیت طالبان همچنان ادامه دارد. این گروه پس از بازگشت به قدرت در سال 2021، بارها زنان و مردان را به اتهام‌های گوناگون، در محضر عام مجازات کرده‌اند.

Photo: Future Afghanistan سازمان ملل متحد نسبت به تصمیم دولت پاکستان برای اخراج پناه‌جویان افغان دارای کارت اقامت موقت (POR) ابراز نگرانی کرده است. کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهنده‌گان روز چهارشنبه (15 اسد) با نشر بیانیه‌ای از مقام‌های پاکستانی خواسته است که افغان‌های نیازمند حمایت بین‌المللی، دانشجویان، بیماران و افراد آسیب‌پذیر، را از اخراج اجباری مستثنا کنند. این نهاد در بیانیه‌اش به‌ویژه نسبت به بازگرداندن اجباری زنان و دختران افغان ابراز نگرانی کرده و تأکید کرده است که این اقدام، آن‌ها را در معرض نقض حقوق اساسی‌شان قرار می‌دهد. ‏UNHCR همچنین از مهلت یک‌ماهه تعیین‌شده از سوی پاکستان برای اجرای این تصمیم استقبال کرده است. در همین حال، ریچارد بنت، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر افغانستان، نیز تصمیم پاکستان برای اخراج دسته‌جمعی پناه‌جویان افغان را «نگران‌کننده» خوانده است. او هشدار داده است که این روند می‌تواند موجب بی‌ثباتی بیشتر و افزایش نیازهای مالی برای رسیدگی به بازگشت‌کنندگان شود. این در حالی است که دولت پاکستان اعلام کرده است که افغان‌های دارای کارت اقامت موقت باید تا اول سپتامبر خاک این کشور را ترک کنند. به گفته نهادهای بین‌المللی، این تصمیم بیش از یک میلیون پناه‌جوی افغان را در معرض خطر اخراج قرار می‌دهد.

Photo: Veronique de Viguerie via the new york times راضیه جان، فعال آموزش دختران افغانستان، در سن 81 سالگی درگذشت. به گزارش نیویارک‌تایمز، امروز چهارشنبه (6 اگست)، او که زاده افغانستان و شهروند ایالات متحده بود، چندی پیش در شهر لاس‌آنجلس به‌دلیل مشکلات قلبی درگذشت. راضیه جان در دهه 1970 به امریکا مهاجرت کرده بود. او در سال 2007 به افغانستان بازگشت و در منطقه ده‌سبز کابل، یک مکتب رایگان برای دختران تأسیس کرد. این مکتب از سال 2008 فعالیت خود را آغاز کرد و تا سال 2016، برای نخستین‌بار دانش‌آموزان صنف دوازدهم آن فارغ شدند. در سال 2017، راضیه جان یک مؤسسه آموزشی دو ساله برای آموزش قابله‌گی ایجاد کرد که به دختران در مناطق روستایی فرصت ادامه تحصیل در سطوح بالاتر را می‌داد. پس از تسلط دوباره طالبان، با وجود محدودیت‌ها بر آموزش دختران، مکتب او همچنان فعال باقی مانده و اکنون بیش از 800 دانش‌آموز از کودکستان تا صنف ششم در آن مصروف آموزش‌اند. راضیه جان در طول فعالیت‌هایش جوایز بین‌المللی متعددی دریافت کرده بود، از جمله عنوان قهرمان سی‌ان‌ان و دکتری افتخاری. گفتنی است که پس از بازگشت طالبان به قدرت در سال 2021، دختران بالاتر از صنف ششم از آموزش رسمی محروم شده‌اند و دانشگاه‌ها نیز به‌روی دانشجویان دختر بسته شده‌اند.

Photo: Nava Jamshidi/Getty Images via Forbes برنامه جهانی غذا (WFP) اعلام کرده است که افغانستان هم‌اکنون شاهد شدیدترین افزایش موارد سوء تغذیه در میان کودکان است. این سازمان، در گزارشی گفته است که نزدیک به 10 میلیون نفر، معادل یک‌چهارم جمعیت افغانستان، به ناامنی شدید غذایی دچارند و از هر سه کودک در کشور، یک نفر با مشکل وقفه در رشد یا کوتاه‌قدی ناشی از سوء تغذیه مواجه است. برنامه جهانی غذا، کاهش کمک‌های اضطراری در دو سال گذشته را عامل اصلی این بحران دانسته و گفته است که کاهش حمایت مالی از سوی کشورهای کمک‌کننده، تأثیر مستقیم بر وضعیت کودکان گذاشته است. این در حالی است که ایالات متحده، به‌عنوان بزرگ‌ترین تأمین‌کننده مالی برنامه جهانی غذا، در ماه اپریل کمک‌های غذایی به افغانستان را متوقف کرده است. آمریکا در سال گذشته، 4.5 میلیارد دلار از مجموع 9.8 میلیارد دلار بودجه این برنامه را تأمین کرده بود. در کنار کاهش کمک‌ها، روند بازگشت اجباری مهاجران افغان از کشورهای همسایه نیز به وخامت بحران غذایی در کشور دامن زده است. برنامه جهانی غذا اعلام کرده که تنها در دو ماه گذشته به 60 هزار نفر از بازگشت‌کنندگان از ایران کمک‌رسانی کرده، در حالی که هزاران نفر دیگر همچنان بدون دسترسی به کمک باقی مانده‌اند. ضیاءالدین صفی، مسئول ارتباطات این نهاد گفته است که برای کمک به تمامی بازگشت‌کنندگان واجد شرایط از ایران، دست‌کم به 15 میلیون دلار دیگر نیاز است. او همچنین افزوده که برنامه جهانی غذا تا ماه جنوری، برای تأمین کمک‌های غذایی به خانواده‌های آسیب‌پذیر در سراسر افغانستان، به 539 میلیون دلار بودجه نیاز دارد.

Photo: iras.ir فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران در گزارشی تازه اعلام کرده است که طالبان تنها در ماه جولای، دست‌کم هفت خبرنگار و کارمند رسانه‌ای را در افغانستان بازداشت کرده‌اند. این نهاد روز سه‌شنبه (5 اگست) با ابراز نگرانی از افزایش سرکوب رسانه‌ها، هشدار داده است که آزادی مطبوعات در افغانستان به پایین‌ترین سطح در تاریخ معاصر این کشور رسیده و طالبان با تشدید فشارها بر خبرنگاران، رسانه‌های مستقل را به شدت محدود کرده‌اند. فدراسیون جهانی روزنامه‌نگاران از طالبان خواسته است که فوراً تمامی خبرنگاران زندانی را آزاد کرده و به بازداشت‌های خودسرانه پایان دهند. بر اساس این گزارش، در 24 جولای، وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان سه کارمند خبرگزاری توانا به نام‌های ابوذر سرپلی، بشیر هاتف و شکیب احمد نظری را بازداشت کرده‌اند. به گفته فدراسیون، این افراد به دریافت پروژه‌هایی از نهادهای بین‌المللی برای حمایت از زنان و نشر مطالب انتقادی علیه طالبان متهم شده‌اند. در گزارش آمده است که طالبان ویدیویی از «اعترافات اجباری» سرپلی را منتشر کرده‌اند و او را به «جاسوسی» و «فساد اخلاقی» متهم کرده‌اند. با این حال، سرنوشت این سه تن تاکنون مشخص نیست. این نهاد همچنین گفته است که احمد نوید عسکری، مدیر شرکت رسانه‌ای پیکسل، و معاون او، مشتاق احمد حلیمی، در 15 جولای در کابل بازداشت شده‌اند. طالبان این دو نفر را به دوبله یک سریال «غیراسلامی» برای رسانه‌های خارجی متهم کرده و تجهیزات این شرکت رسانه‌ای را نیز ضبط کرده‌اند. این دو فرد پس از دو هفته بازداشت و گرفتن اعتراف اجباری، در 30 جولای آزاد شده‌اند. همچنین، در 21 جولای، یک کارمند رسانه‌ای در کابل به اتهام همکاری با رسانه‌های در تبعید بازداشت شده و در 6 جولای، یک خبرنگار محلی پس از دو روز بازداشت و تعهدنامه، آزاد گردیده است. فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران گفته است که از آغاز سال 2024 تاکنون، 48 مورد نقض حقوق خبرنگاران در افغانستان را ثبت کرده که 28 مورد آن مربوط به بازداشت خبرنگاران بوده است.